Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 16,20 [Oni też wyszedszy] przepowiádáli wszędy, ktorym Pan dopomagał, i mowę utwierdzał przez znáki náśládujące. Zámknienie. Nie zdam się, ábych tego dołożyć tu nie miáł, iż zdawná niektorzy o tej ostátecznej Kápitule tego byli mniemánia, jákoby nie od Márká Ewánnielisty ále od kogo innego przypisána byłá. O czym Hioronymus in Epistola ad Hedibram Quaestione z. i ná inszych miejscách, jáko Erasmus Roterodamus in Annotationibus wspomina. Co jeśliby się komu zá rzecz podłą zdáło, niech też soie przeczyta, co pisze Joannes Hentennius, przekładájąc Dokumentá ná początku, gdzie kładzie variam lectionem, tymi słowy. Loco eius quod in aliris latinis editionibus et graecis dicitur: Et illi audito quod viuerere. Ex visu s effet ab ea. non crediderunt: nihil habet nostrum exemplar, Nec mirum si hoc quispiam addiderit: quum totum hoc de resurrectione caput a diectum effe pleri Graecorum afferant, ut habet noster author: idemi<.> inter latinos diuus Hieronymus in epistolis refert plerof<.> dicere. Et praeterea 2. aduerfus pelaginos hoc ait de exprobrata incre dulitate coris<.> duritie. Toż czyni samże Dekumentus ná ty słowá. A gdy wyszły ućiekły od grobu zć. w tym słowá. Quidam autem interpretum afferunt hoc in loco completum effe Marci Euangeliu: quae vero fequuntur recentiorem effe additionem Oportet tamen Ex hanc explanare, quum veritari nihil requgnet Co iż my też baczymy, że tu niemász nic nieprzystojnego, ábo inszym Ewánielistom przeciwnego, tedy nie tylko przyjmujemy i t;akże jáko insze słowá szczyrze przekłádamy: ále tez, gdy tego potrzebá pokázuje, wiernie jáko i insze pismo święte, wedle sznuru wiáry wykładamy. A to tu tylko dla przestrogi inszych kłádziemy: á sámi swowolnie nic od dawno przyjetego pismá świętego nie odstępujemy.