Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 11,22 Ale jeśliby mocniejszy niźli on, nádszedwszy nań, zwyciężył go: wszytkie horęża jego w ktorych dufał pobierze mu i korzyści je(go) rozda.

Łk 11,34 Świecá ciáłá twego, jest oko twoje. Będzieli oko twoje proste, tedy wszystko ciáło twoje świetne będzie. Ale jeśli będzie złośliwe, tedy i ciáło twoje ciemne będzie.

Łk 11,42 Ale biádá wam Fáryzeuszom, ktorzy wytykacie miętkę, rutę, i wszelkie ziele, á opuszczacie sąd i miłość Bożą, áno to było trzebá czynić, á onego nie opuszczáć.

Łk 12,4 Ale powiádam wam jáko przyjacielom swym. Nie stráchajcie sie tych ktorzy zábijáją ciáło, á potym nie máją co więcej czynić.

Łk 12,5 Ale ukażę ja wam kogo sie macie bać. Bojcie sie onego ktory zábiwszy, jeszcze może posłáć do piekielnego ogniá, ták wam powiádam tego sie bojcie.

Łk 12,9 Ale kto sie mnie záprzy przed ludżmi, záprzę sie go też przed Anijoły Bożemi.

Łk 12,20 Ale rzekł mu Bog: Głupi, tej nocy dusze twojej będą chcieć od ciebie, á te rzeczy ktoreś nágotował, czyje będą?

Łk 12,30 boć tego wszystkiego narodowie świeccy szukáją. Ale ociec wász, wie iż tych rzeczy potrzebujecie.

Łk 14,4 Ale oni milczeli. A on ująwszy uzdrowił go, i puścił.

Łk 14,10 Ale gdy cie będą gdzie prosić, idź, usiądźże ná poślednim mieścu, iż gdy przyjdzie ten co cię wezwał rzekł być: Przyjacielu, posiądź sie wyższej. Tedy będziesz miał cześć przed temi co z tobą społem siedzą.

Łk 14,13 Ale gdy spráwujesz gody, wzow ubogich, ułomnych, chromych i ślepych,

Łk 14,34 Dobra jest sol. Ale jeśliby sol wywietrzáłá, czymże będzie solono?

Łk 16,17 Ale łátwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niżli z zakonu jednemu słoweczku upáść.

Łk 16,21 chcąc być násycon odrobinámi, co pádáły z stołu one(go) bogacza: á żaden mu nic nie dawał. Ale i psi przychodzili, á lizáli wrzody jego.

Łk 17,25 Ale pierwej musi wiele cierpieć, i być odrzuconym od rodzáju tego.

Łk 18,4 I nie chciał przez nie_máły czás. Ale potym rzekł sam w sobie. Acz sie Bogá nie boję, áni sie człowieká wstydam,

Łk 18,39 A ci co w przod szli, fukáli nań każąc mu milczeć. Ale on tym więcej wołał: Synu Dawidow smiłuj sie náde mną.

Łk 19,26 Ale ja powiádam wam, iż káżdemu ktory ma będzie dano, i będzie obfitował: á od tego ktory nie ma, i to co ma odjęto będzie od niego.

Łk 20,11 I posłał potym i drugiego sługę: ale oni i tego też ubiwszy, i zelżywszy potwarzą, puścili prożnego.

Łk 20,17 Ale on pojźrzawszy ná nie, rzekł: Coż to tedy jest co nápisano: Kámień ktorym wzgárdzili budownicy, ten się stał głową węgielną.