Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 9,27 A Jezus wziąwszy go za rękę podniosł go i wstał.

Mk 9,28 A gdy on wszedł do domu, uczniowie jego spytáli go osobno, przecz my nie mogliśmy wygnáć jego?

Mk 9,32 Oni záś nie ználi tej mowy, i bali się go spytáć.

Mk 10,2 I przystąpiwszy Fáryzeuszowie spytáli go, jesli się godzi mężowi żonę opuścić? kusząc go.

Mk 10,17 A wyszedszy w drogę, niektory przybieżawszy i pokłoniwszy się mu, spytał go, uczycielu dobry, co uczynię ábych żywot wieczny odziedziczył?

Mk 10,21 Záś Jezus wejrzawszy nań, rozmiłował się go i rzekł mu, Jedngoż ci nie dostawa. Idź á przedaj wszytko co masz i daj ubogim, á będziesz miał skarb w niebie, i przyszedszy idź zá mną.

Mk 10,33 Oto idziemy do Jerozolimy, á syn człowieczy będzie wydan árcyofiáownikom, i w piśmie uczonym, i osądzą go (ná) śmierć, i podádzą go pogánom,

Mk 10,34 I ubiczują go, i urągáć będą jemu, i uplują go, i zábiją go, i dniá trzeciego wstánie.

Mk 11,3 A jesli by wam kto rzekł, co to czynicie, rzeczcie iż Pan potrzebuje go, i wnet je pośle sám.

Mk 11,17 I uczył mowiąc im, nie nápano li, że dom moj modliwy będzie wezwan wszytkim narodom? A wyście go uczynili jáskinią zbojcow.

Mk 11,18 I słyszeli w piśmie uczeni i Arcyofiárownicy, i szukáli jákoby go zátrácili, bali się bo jego, gdyż wszytká tłuszcza zdumiewáli się nád náuką jego.

Mk 12,3 Oni záś jąwszy go ubili, i odesłáli prożnym.

Mk 12,4 I zásię posłał k nim drugiego niewolniká, i tego kámionując głowę mu zránili, i odesłáli go z zelżywością:

Mk 12,7 Oni záś robotnicy rzekli miedzy sobą, Ten jest dziedzic, przydźcie zábijmy go, á násze będzie dziedzictwo.

Mk 12,8 I pochwyciwszy go zámordowáli, i wyrzucili precz z winnice.

Mk 12,12 I szukáli go pojmáć, i bali się tłuszczej, bo poználi iż przeciw nim podobieństwo powiedział, i opuściwszy go odeszli.