Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 17,6 Objáwiłciem imię twe ludziam, ktoreś mi podał z tego świátá, twoić byli, i dałeś mi je, á záchowywali słowo twoje.

Jn 17,8 Abowiem słowá ktoreś mi podał, jam im podał, á oni je wzięli, i poználi prawdziwie żem od ciebie wyszedł, á uwierzyli żeś ty mnie posłał.

Jn 17,11 A jużem nie jest ná świecie, jedno oni ná świecie są, Jać już do ciebie idę, Ojcze święty zachowajże je przez imię twoje, ty ktoreś mnie podał, aby byli jedno ták jáko i my.

Jn 17,12 Gdyciem z nimi był ná świecie, jaciem je zachowywał w imię twoje, á ktoreś mnie oddał jam ich strzegł, i żaden z nich nie zginął, jednoż on syn zatráceniá, żeby się pismo wypełniło

Jn 17,14 Jaciem im podał słowo twoje, á świát miał je w nienawiści, bo nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.

Jn 17,15 Nie proszę ábyś je zjął z świátá, ále żebyś je zachował ode złego.

Jn 17,17 Poświęćże je oną twoją prawdą, słowoć twoje jest prawdá.

Jn 17,18 Jákoś ty mnie posłał ná świát, ták i ja posłałem je ná świát.

Jn 17,23 Ja w nich á ty we mnie, áby byli doskonáłymi w jedno, á iżby poznał świát żeś ty mnie posłał, i umiłowałeś je jákoś i mnie umiłował.

Jn 19,31 A tak Żydowie áby nie zostáły ná krzyżu ciáłá w Szábát, ábowiem był dzień Przygotowánia (á był on wielki dzień Szábátu), prosili Piłatá áby im goleni połamano, i zjęto je

Jn 19,40 A ták wziąwszy ciáło Jezusowe, uwinęli je w prześcirádłá z rzeczámi wonnemi, jáko jest zwyczaj Żydowski przy pogrzebie.

Mt 8,0 Kapitu(łá) 8. 2. Krystus uzdrawia trędowátego. 13. I służebniká setnikowego.15. I świekrę Piotrowę. 16. I wiele inych. 20. Jáko go mamy náśládowáć. 26. Uśmierza morze i wiátry. 28. Wygania dyjabelstwá ode dwu człowieku. 31. I posyła je w wieprze.

Mk 3,0 Kapitu(łá) 3. 1. Jezus uzdrawia rękę uschłą. 7. Odszedszy od swych nieprzyjacioł, mocy swej użycza niemocnym. 13. Wezwanie, imiona i moc Apostołow. 20. Krystus będąc w ustáwicznych pracách, przyszedł u swych w to mniemánie jakoby od rozumu odejć miał, á od uczonych mian był zá opętánego. 28. Karze je z bluźnierstwá, opowiedájąc im zá to pomsty. 34. Okázuje ktorzy są właśni rodzicy jego.

Łk 18,0 Kapitu(łá) 18. 3: Przykładem wdowinem. 9. I Celnikowem, uczy jakim się sposobem modlić potrzebá. 15. Biorąc przyczynę od máluczkich dziateczek ktore mu przynoszono, nápomina je ku pokorze.

Łk 24,0 Kapitułá 24. 1. Krystus będąc z martwych wzbudzony, ukazał się dwiemá niewiástam. 13. I dwiemá zwolennikom w drogę idącym. 36. Potym wszytkim zwolennikom swoim. 45. Náucza je. 51. Wzięt jest do niebá. 52. Chwalą go.

Jn 7,0 Kapitułá 7. 1. Krystus uchodzi do Gálilejej obawájąc się śmierci. 8. Nie chce ić ná dzień święty. 12. 40. Rozmaite o nim wieści wszczynáją się miedzy ludem pospolitym. 17. Sposob poznawánia prawdy. 24. W Szábát słuszy dobrze czynić. 37. Nápomina lud wzywájąc je do żywych wod. 46. Bronią go słudzy miejscy. 51. I Nikodem.

Jn 13,0 Kapitułá 13. 5. Jezus umywa nogi zwolennikom. 14. Nápomina je ku pokorze. 21. Opowieda zdrádę Judaszowę. 34. Nápomina je ku miłości. 38. Opowieda Piotrowi że się go ma záprzeć

Mt 7,29 Abowiem je uczył jáko ten ktory miał zwierzchność, á nie jako nauczycielowie.