Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mt 12,15 Ale Jezus wiedząc to, szedł z_onąd precz: á szło zá nim ludzi bárzo wiele, i uzdrowił je wszystkie.

Mt 12,16 á przykazał im áby go nie objáwiali.

Mt 12,21 á w imieniu jego pogáni będą mieć nadzieję.

Mt 12,22 Tedy przywiedziono do niego opętánego, ktory był i ślepy i niemy, á on go uzdrowił, ták że potym i widział i mowił.

Mt 12,27 A ponieważ_że ja przez Beelzebubá wymiátam to dyjabelstwo, synowie wászy przez kogo (á czyją mocą) wygániają: I przetoż tedy oni będą waszymi Sędziámi:

Mt 12,29 Bo jako kto może wnić do domu mocarzowego, i sprzęty jego pobráć, jeśli pierwej nie zwiąże á nie skrępuje onego meżá mocnego, tedy więc dopiero dom jego rujnuje á łupi?

Mt 12,39 A on odpowiádájąc rzekł im: Zły á cudzołożny narod, známieniá sie domaga: áno mu przedsię známię nie będzie dane, chybá známię Jonaszá Proroká.

Mt 12,41 Meżowie Niniwitscy, stáną ná sądzie z tym to Narodem, i potępią á zdádzą ji: że wżdy oni ná kazánie Jonaszá Proroká czynili pokutę: á tu oto teraz jest więtszy niżli Jonás.

Mt 12,42 Krolowa z południej strony, stánie ná sądzie z tym rodzájem, á też i tá ji potępi: że wżdy oná przyjácháłá od kráju ziemie słucháć mądrości Sálomonowej: gdyż oto tu więtszy jest niż Sálomon.

Mt 12,43 Ale gdy nieczysty duch odejdzie od człowieká, chodzi po mieścách płonnych á suchych szukájąc odpoczynienia, á ono nie nájduje.

Mt 12,45 Tedy on dopiero idzie, á przyjąwszy k sobie siedm' duchow gorszych niżli sam, wchodzi tám, i tamże mieszkają: i bywáją pośledniejsze rzeczy człowieká onego gorsze niż pierwsze. Takci się też stanie i temu nagorszemu narodowi.

Mt 12,47 Tedy mu jeden powiedział: Oto mátká twojá tudzież i brácia twoi stoją ná dworze, szukájąc cie, á chcąc nieco z tobą mowić.

Mt 13,3 i uczynił do nich rzecz niemáłą pod podobieństwy á w przysłowiech, temi słowy: Oto, wyszedł ten ktory rozsiewa rozsiewáć násienie swoje.

Mt 13,4 A gdy je już rozsiewał, jedne (ziárná) upádły podle drogi, á przyleciawszy ptaszkowie niebiescy, pozbieráli i pojedli je.

Mt 13,5 Drugie záś poupádáły ná mieścá skáliste, gdzie nie mogły mieć wiele ziemie: á te wnet wszedszy, że niegłęboko ziemię miáły,

Mt 13,6 á jáko skoro wzeszło słońce, zágorzáły: á iż nie miáły korzenia, tedy poschły.