Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 16,25 [Tociem wam powiedał przez przypowieści: † ále † idzie godziná] gdy już dálej nie przez przypowieści mowić wam będę, ále jáwnie o ojcu oznajmię wam.

Jn 17,15 Nie proszę ábyś je zjął z świátá, ále żebyś je záchował ode złego.

Jn 18,28 Prowádzili tedy Jezusá od Kájáfaszá ná ratusz, á był záránek, i nie weszli oni ná ratusz aby się nie splugáwili, ále iżby pożywáli Páschy.

Jn 19,21 Mowili tedy Piłatowi przedniejszy ofiárownicy żydowscy, Nie pisz Krol Judski: ále iż on powiedał, jestem Krolem Judskim.

Jn 19,24 Mowili tedy miedzy sobą, Nie rozdzierajmy jej, ále o nię rzućmy losy, czyjá ma być. Iżby się pismo wypełniło, ktore powieda, Podzielili sobie odzienia moje, á o odzienie me rzucili los. A toć uczynili żołnierze.

Jn 20,7 I ścierkę ktora byłá ná głowie jego, nie z prześcierádły położona, ále osobno záwiniona ná jedno miejsce.

Jn 20,17 Rzekł jej Jezus, Nie tykaj się mnie: ábowiemem jeszcze nie wstąpił do ojcá mego: ále idź do bráciej mojej, á powiedz im, Wstępuję do ojcá mojego i ojcá wászego, i Bogá mego, i Bogá wászego.

Jn 20,27 Potym rzekł Thomaszowi, ściągni pálec twoj owdzie, á oglądaj ręce moje: A ściągni rękę twą, á włoż ją w bok moj: á nie bądź niewiernym, ále wiernym.

Jn 21,8 A drudzy uczniowie przyszli w łodzi (bo niedáleko byli od ziemie, ále jákoby ná dwu set łokiet) ciągnąć sieć ryb.

Łk 5,0 Kápitulá 5. 1. Jezus siedząc w łodzi náucza ludzi. 5. Piotr ná słowo jego wielkość ryb pojmał. 10. A potym wszytsko opuściwszy idzie záa Jezusem i z Synmi Zebedeuszowemi. 12. Jezus trędowátego oczyścił. 18. Potym páráliżem ruszonego uzdrowił. 20. I grzechy mu odpuścił. 27. Máteuszá celniká wezwał. 29. I z nim w domu jego jadł. 30. Dlaczego też Fáryzeuszowie szemrzą przeciw niemu, ále im ná to odpowieda. 33. I ucznie swe iż też z nimi nie pościli wymawia.

Łk 12,0 1 Strzedz się kráju Fáryzajskiego. 4. Tych się nie bać co ciała zábijają. 8 Lecz przedsię Jezusá wyznáwáć. 10 Ktore grzechy odpuszczone będą, á ktore nie. 11 Niebezpieczeństwá swym obiecuje, á ku temu duchá. 13 Między bracie nie chce ojczycny dzielić. 15 Bogactw się strzedz każe. Wskazując ná przykład bogaczá. 22 Zákázuje się fráowáć i o te doczesną żywność. 33 Jáłmużnę záleca.35 I czujność w powołániu. 42 Podobieństwem száfárzá d0brego. 45 I złego á niedbáłego. 47 3 wiádomości grzeszący srożej karan będzie. 51 Nie pokoj, ále niezgody przyszedł Jezus puścić ná świát.

Jn 5,0 Kápitułá. 5. 1 Jezus w Jeruzálem uzdrowił chorego, nád sadzawką leżącego. 8 Kazawszy mu nieść łoże. 10 Żydowie uzdrowionego fukáli, iż w szábát niosł łoże. 15 Chory żydom powieda iż go Jezus uzdrowił. 16 A oni Jezusá zábić chcą. 17 Jezus im to okázuje iż on ojcá swego náśládując uczynki jego dziáłał. 21 Ktory mu dał moc nie tylko chore leczyć, ále i umárłe wzbudzáć. 22 I sąd czynić. 23 Aby ludzie czczili syná jáko czcią ojcá. 26. 27. Ktory dał synowi żywot i zwierzchność. 30 Ponieważ on sam od siebie nie może nic czynić. 32 I samże mu też dał świádectwo. 33 A iż też Jan o nim świadczył. 36 Świádczyły i jego własne uczynki. 39 Kiemu pismo Mojżeszowo i Prorockie.

Jn 8,0 Kápitułá 8. 3 Niewiástę ná cudzołostwie poimaną przywiedli Fáryzeuszowie do Jezusá. 12 Jezus się zowie świátłością świáta. 13 Fáryzeuszowie mu nieprawdę zádawáją i z nim się swárzą. 21 Wywodzi się słusznie, grożąc śmiercią niewiernym. 23 Ukázując to skąd on był á skąd też oni. 30 Wiele ich weń uwierzyło. 31 Ktorych ku wytrwániu upomina wolności im obiecując. 33 Z czego się gorszą, i wolność sobie ále niesłusznie przywłaszczáją. 34 Jezus przewodzi nád nimi iż są niewolniki, i syny Djabelskiemi. 47 Przeto iż słowá Bożego nie słucháją. 48 Sámárytánem go názwáli i opętánym. 49 Ná co im odpowieda, ukázując swoję zacność. 59 Zá co go potym kámionowáć chcą.

Jn 12,0 Kápitułá 12. 1 Jezus w Betánii. 2 Z Martą i Łázárzem wieczerza. 3 Máryja go maścią máże. 4 Judasz máści żáłuje. 6 Iż był złodziejem. 7 Jezus Máryją wymawia. 9 Zbiegli się żydowie z Jeruzálem dla Jezusá i Łázárzá. 12 Názájutrz prowadzą ná oślęciu Jezusá do Jeruzálem. 20 Niektorzy z Greckich żydow. 21 Proszą Filipá żeby mogli widzieć Jezusá. 24 Jezus opowieda śmierć swą potrzebną i użyteczną. 27 Trwoży sobą dla bliskiej świerci. 28 Ojcá o uwielbienie prosi: á on się mu ozywa. 32 Zásię śmierć swą pożyteczną być opowieda. 34 Żydowie dumáją, żeby Mesjasz umrzeć nie miał. 35 Jezus ich upomina żeby w świetle chodzili poki czás máją. 37 Dlatego mu wierzyć nie mogli, áby się proroctwá spełniły. 42 Jednák ich wiele z Książej wen uwierzyło: ále go dla chwały świeckiej wyznáwáć nie śmieli. 44 Kto wierzy w Christusá, wierzy w Bogá ojcá jego.

Jn 15,0 Kápitułá 15. 1 Jezus jest winna mácicá, á Bog ociec winiarz. 2 Ktory płodne látorośle ochędaża, á niepłodne odcina i do ogniá miece. 4 Upomina ucznie swe áby przy nim jáko roszczki przy winnej mácicy trwáli. 5 Nie chcali być wyciętemi i do ogniá wrzuconemi. Gdyż też bez niego nie mogą nic czynić. 9 Miłość im swą záleca, rozkázując i onym áby się też społu miłowáli. 15 Gdyż ich nie ma zá sługi, ále zá przyjacioły. 18 Niedbájąc nic ná nienawiść świetską, ktory też onego sámego miał przod w nienawiści. 20 A uczen też nie może być szcześliwszy nád mistrzá swoje(go). Ktorym ácz prześládowánie opowieda. 26 Ale im też duchá pocieszycielá obiecuje.

Jn 18,0 Kápitułá 18. 1 Jezus wszedł do ogrodá. 3 Judasz go z rotą pojmał. 10 Piotr Málchuszowi ucho uciął. 23 Prowádzą Jezusá do Annaszá. 15 Piotr tám zá nim idzie. 17 25 27. Trzykroć się go záprzał. 19 Przedniejszy ofiárownik pyta Jezusá o náukę i ucznie. 20 Ná co gdy odpowiedział. 22 Policzek otrzymał. 24 Anasz go odsyła do Kájfasza. 28 Od Kájfasza prowádzą go ná ratusz do Piłatá. 29 Piłat chce wiedzieć występki jego. 31 Nie chce go jáko niewinne(go) ná żądánie ich sądzić. 33 Doświádcza go i o krolestwie pyta. 37 Wyznawa się być Krolem Jezus, ále nie świátá tego. 39 Chce go Piłat wypuścić podług zwyczáju ich. 40 Lecz oni proszą áby pościł Bárábaszá.

Jn 3,36 Kto wierzy w syná, ma żywot wieczny: á kto nie jest posłuszny synowi, nie ogląda żywotá, ále gniew Boży [zostánie] nad nim.

Jn 16,33 Tom ci wam powiedział, ábyście we mnie pokoj mieli: ná świecie ścisk [mieć będziecie,] ále sobie dobrze tuszcie, jam ci zwyciężył świát.

Jn 18,40 Záwołáli tedy záś wszyscy, mowiąc, Nie tego, ále Bárábaszá. A ten Bárábasz był zbojcá.

Mt 1,25 I nie uznał jej, áż porodziłá syná swojego pierworodnego, i názwáłá imię jego Jezusa. Przestrogá. V 1. Słowo Genesis pospolićie przekładáją rodzajem, wszákoż że tez národzzeniem przekładáją Tygurzánie, Votablus, Vulgara, Jáko Ják. 1. V 23. I 3. V 6. vertendo natiuitatem non generationem. V 2. Słowo greckie Egenise ktorego tu często używa Ewánjelistá, ktore zrodzenim przekłádamy, spolnie jest mężowi z niewiastą, bo bywa i o mężu mowione jako tu: i o niewieście niżej V 16. tákże Łukasz 1. v 13. V 8 Pátr 2. Kron 22. v 21. áż do káp. 24. á ujzrzysz iż Máteusz opuścił trzech krolow, co wiedzieć dla czego. Bo Joram krol nie Gozjaszá, ále Ochoziaszá. Ochoziasz Joasá, á Joas Amázjaszá, á dopiero Amázjasz Gozjaszá spłodził. V 15 Dla dwu przyczyn mym zdánim, z taką pilnością opisuje Ewánjelistá narod Jozefa małżonka Máryi iż on poszedł z domu Dawidowego I. Aby to pokazał, iż Jezus, aczkolwiek się z pánny národził, poczęty z ducha s. jednak do Jozefá małżonká Máryi (chociaż jej nie uznał, aż tegoż to syna swego pierworodnego porodziła) należy, á to z tej przyczyny, iż każda biała głowá mężowi poslubiona porządnie i przystojnie, słała się jednym ciałem z mężem swym, a on głową jej, chociaż i jej też jeszcze nie uznał, jáko to każdy z ich pism świętych otczytać może. 1. Moj. 2. V 23. 24. v i Moj 22. v 24. także pogotowiu z tej kápituły 1. Máteuszowej v 20. 24. II. I by też to przewiodł że Jezus nie do inszego pożolenia należy jedno do Judainego, á miánowićie do domu Dawidowego. Przeto iż pokolenie i dom zosobná każdy, nie bywa od żony ále od mężá mianowan. Iż aczkolwiek by żoná z inszego była pokoloenia, á mąż z inne(go), jednak potomek z niej národzony nie do jej ále do mężowie(go) domu należy. A nie on tylko, ále i sáma i to co jej jest.