Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 16,20 Prawdziwie prawdziwie mowię wam, iż zapłáczecie i nárzekáć będziecie wy, záś świát uráduje się, á wy zásmucicie się, ále smutek wász w rádość będzie.

Jn 16,22 Ták i wy teraz jednák smutek macie, ále zásię ujrzę was, i uráduje się wásze serce, á rádości wászej, nikt nie odejmie od was. W on dzień nie spytacie mię ni ocz.

Jn 17,9 Ja zá tych proszę: nie zá świát proszę, ále zá (ty) ktore dałeś mi. Iż twoi są,

Jn 17,15 Nie proszę ábyś je wziął z świátá, ále ábyś je záchował od złośliwego.

Jn 17,20 A nie tylko zá tych proszę jedno, ále i zá májących wierzyć w mię przez słowo ich.

Jn 18,28 Wiodą tedy Jezusá od Kájfaszá do ratuszá, á było ráno i nie weszli sámi do ratuszá, áby się nie splugáwili, ále áby jedli páschę.

Jn 18,36 Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z światá tego: Jeśliby z świátá tego było krolestwo moje, służebnicy by moi biliby się, ábym nie był wydan żydom, ále teraz krolestwo moje nie jest stąd.

Jn 19,21 Mowili przeto Piłatowi árcyofiárownicy żydowscy: Nie pisz Król żydowski, ále że on rzekł: Król jestem żydowski.

Jn 19,24 Rzekli przeto k sobie, Nie rozdzierajmy jej ále puśćmy los o nię czyjá będzie, áby się pismo spełniło mowiące: podzielili sobie odzienia moje, á o suknią moję miotáli los: A przeto drabi ták uczynili.

Jn 20,7 A chustę ktora byłá ná głowie jego, nie sprześcierádły leżącą, ále osobno zwitą ná jedno miejsce

Jn 20,17 Mowi jej Jezus: Nie dotykaj się mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem ku ojcu mojemu: ále idź do bráciej mojej, i rzecz im: wstępuję ku ojcu mojemu, i ojcu wászemu, i (ku) Bogu mojemu, i Bogu wászemu:

Jn 20,27 Potym mowi Thomaszowi: ściągni pálec twoj sam, á oglądaj ręce moje: i ściągni rękę twoję i włoż do boku mojego, á nie bądź niewiernym, ále wierny.

Jn 21,8 Inszy záś uczniowie łodką przyszli. Bo niedáleko byli od ziemie, ále jakoby łokci dwieście: ciągnąc sieć z rybámi.

Jn 21,23 Wyszło przeto słowo to do bráciej, że uczeń on nie umiera: á nie rzekł jemu Jezus że nie umiera, ále: Jesli chcę áby trwał áż przyjdę co tobie (do tego?)

Mk 1,45 On záś wyszedszy, począł wiele przepowiedáć, i rozsławiáć (to) słowo, ták iż już nie mogł jáwnie wniść do miástá, ále był ná stronie ná miejscach pustych, i chodzili do niego zewsząd.

Mk 9,50 Dobra ć jest sol, ále jesli sol niesłona będzie, czymże ją przypráwicie, miejcie sol w sobie, á pokoj (miejcie) miedzy sobą.

Mk 12,44 Wszyscy bo co im zbywáło, miotáli, ále tá z niedostátku swego wszytko co miáłá wrzuciłá, wszytko wyżywienie swoje.

Jn 3,36 Kto wierzy w syná, ma żywot wieczny, záś nieposłuszny synowi, nie ujrzy żywotá, ále gniew Boży trwa ná nim.

Jn 7,53 A co tu tymi odmienionymi wierszykámi widzisz, wiedz o tym że tego niektorzy dochodzą, iż to nie od sáme(go) Ewánijelisty nápisano, ále od kogo inszego przydano. /KWIATKI/ I poszedł káżdy do domu swego.

Jn 18,40 Przeto zásię krzyknęli wszyscy, mowiąc: Nie tego, ále Bárábaszá, á Bárábasz był zbojcá.