Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 6,56 A gdziekolwiek jedno wszedł do miásteczek, ábo do miast, ábo do wśi, kłádli niemocne [po ulicách] prośili go áby się tylko dotknęli podołká szat jego: A ile sie ich dotknęłi go, záchowáni byli.

Mk 10,52 A Jezus rzekł, idź: wiárá twa záchowáła ćię. A nátychmiast przejzrzał: i szedł zá Jezusem w drodze.

Mk 11,33 A odpowiedájąc, mowili Jezusowi, niewiemy: A Jezus odpowiedziawszy rzekł im, i ja wam nie powiem ktorą zwierzchnością to czynię.

Mk 13,37 A coć wam mowię, wszytkim ći mowię, czujćie.

Mk 14,72 A powtore kur zápiał. I wspomnial Piotr ná słowo ktore mu mowił Jezus, że pierwej niż kur dwákroć zápoje, trzykroć sie mnie záprzysz: i począł płákáć.

Mk 15,47 A Maryja Mágdálená, i Maryja Jozego, pátrzyły kędy go kłádziono.

Mk 16,20 [Oni też wyszedszy] przepowiádáli wszędy, ktorym Pan dopomagał, i mowę utwierdzał przez znáki náśládujące. Zámknienie. Nie zdam się, ábych tego dołożyć tu nie miáł, iż zdawná niektorzy o tej ostátecznej Kápitule tego byli mniemánia, jákoby nie od Márká Ewánnielisty ále od kogo innego przypisána byłá. O czym Hioronymus in Epistola ad Hedibram Quaestione z. i ná inszych miejscách, jáko Erasmus Roterodamus in Annotationibus wspomina. Co jeśliby się komu zá rzecz podłą zdáło, niech też soie przeczyta, co pisze Joannes Hentennius, przekładájąc Dokumentá ná początku, gdzie kładzie variam lectionem, tymi słowy. Loco eius quod in aliris latinis editionibus et graecis dicitur: Et illi audito quod viuerere. Ex visu s effet ab ea. non crediderunt: nihil habet nostrum exemplar, Nec mirum si hoc quispiam addiderit: quum totum hoc de resurrectione caput a diectum effe pleri Graecorum afferant, ut habet noster author: idemi<.> inter latinos diuus Hieronymus in epistolis refert plerof<.> dicere. Et praeterea 2. aduerfus pelaginos hoc ait de exprobrata incre dulitate coris<.> duritie. Toż czyni samże Dekumentus ná ty słowá. A gdy wyszły ućiekły od grobu zć. w tym słowá. Quidam autem interpretum afferunt hoc in loco completum effe Marci Euangeliu: quae vero fequuntur recentiorem effe additionem Oportet tamen Ex hanc explanare, quum veritari nihil requgnet Co iż my też baczymy, że tu niemász nic nieprzystojnego, ábo inszym Ewánielistom przeciwnego, tedy nie tylko przyjmujemy i t;akże jáko insze słowá szczyrze przekłádamy: ále tez, gdy tego potrzebá pokázuje, wiernie jáko i insze pismo święte, wedle sznuru wiáry wykładamy. A to tu tylko dla przestrogi inszych kłádziemy: á sámi swowolnie nic od dawno przyjetego pismá świętego nie odstępujemy.

Łk 1,80 A dzieciątko ono podrastáło, i było umocnione duchem: i było ná pustyniách, áż do dniá ktorego się okazáło przed Izráelem.

Łk 2,52 A Jezus pomnażał w mądrości i we wzroście, i w łásce u Bogá i u ludzi.

Łk 5,39 A żadny pijąc stáre nie zárázem chce nowego, bo mowi, użyteczniejszeć jest stáre.

Łk 17,37 A odpowiedájąc rzekli mu gdzież Pánie? A on im rzekł, gdzieć będzie [ciáło,] tám zbiorą † i † orłowie.

Łk 21,38 A wszytek lud ránuczko się schodził do niego w kościele słuchać go.

Łk 22,71 A oni rzekli, I coż jeszcze potrzebujem świádectwá? gdyżeśmy sámi słyszeli z ust jego.

Łk 23,56 A wrociwszy się nágotowały wonnych rzeczy i máści, ále wżdy uspokoiły się, wedle rozkazánia.