Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 8,22 I przyszli do Bethsáidy: i przywiedli mu ślepego, i prosili, áby się go dotknął.

Mk 8,23 A ująwszy ślepego rękę, odwiodł go precz zá miásteczko: á plunąwszy ná oczy jego włożywszy nań ręce swe, pytał go jeśliby co widział.

Mk 8,26 I odesłał go do domu jego, mowiąc: Idź do domu swego: á jeśli wnidziesz do miásteczká, żadnemu nie powiedaj.

Mk 8,32 A mowił otworzyście ty słowá. Tedy odwiodszy go Piotr, począł go gromić.

Mk 8,38 Abowiem kto by się wstydał mnie, i słow moich miedzy narodem tym cudzołożnym i grzesznym: záwstyda się go też i syn człowieczy; gdy przyjdzie w chwale Ojcá swego z ánioły świętymi.

Mk 9,11 I pytáli go, mowiąc: Coż tedy Pháryzeuszowie i Doktorowie powiedáją; iż pierwej potrzebá áby przyszedł Elijasz?

Mk 9,15 A wnet ujrzawszy Jesusá wszytek lud, zdumiał się, i polękáli się: á przybieżawszy, witáli go.

Mk 9,18 ktory gdzieżkolwiek go nápádnie tłucze go, i ślini się, i zgrzyta zębámi á schnie: I mowiłem uczniom twoim áby go wyrzucili, á nie mogli.

Mk 9,19 A on odpowiedájąc im rzekł: O narodzie niewierny: dokądże przy was będę? dokądże was cierpieć będę? przynieście go do mnie.

Mk 9,20 I przynieśli go. A gdy go ujrzał, nátychmiast go duch jął tárgáć: á upadszy ná ziemię, przewrácał się śliniąc się.

Mk 9,22 i często miotał go w ogień i w wodę, áby go strácił. ále możeszli co, rátuj nas, zlitowawszy się nád námi.

Mk 9,26 A záwoławszy on duch, i bárzo go stárgawszy, wyszedł z niego: i zstał się on człek jáko umárły: ták, że ich wiele mowiło, iż umárł.

Mk 9,27 A Jesus ująwszy go zá rękę, podniosł go: i wstał.