Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 8,41 A oto przyszedł mąż imieniem Jáir: á ten był przełożonym bożnice: i padszy do nog Jesusowych, prosił go áby wszedł w dom jego:

Łk 8,55 I wrocił się duch jej, i wnet wstáłá. I rozkazał áby jej jeść dano.

Łk 9,12 A dzień się był począł skłániáć ku wieczoru. I przystąpiwszy dwánaście, rzekli mu: Rozpuść rzesze, áby odszedszy do miásteczek i wsi okolicznych, gospodámi stali, i żywności dostáli: bochmy tu są ná pustym miejscu.

Łk 9,16 A wziąwszy ono pięcioro chlebá i dwie rybie, pojźrzawszy w niebo, błogosłáwił je: i połamał, i dawał uczniom swoim, áby kłádli przed rzeszą.

Łk 9,21 A on im zágroziwszy, rozkazał áby tego nikomu nie powiedáli:

Łk 9,22 mowiąc, Iż potrzebá áby Syn człowieczy wiele cierpiał, á był wzgárdzon od stárszych i od Arcykápłanow i Doktorow, i áby był zábit, á trzeciego dniá powstał.

Łk 9,28 I zstáło się po tych mowách jákoby w ośm dni, że wziąwszy Piotrá i Jákubá i Janá, wstąpił ná gorę áby się modlił.

Łk 9,40 I prosiłem uczniow twoich áby go wyrzucili, ále nie mogli.

Łk 9,51 I zstáło się gdy się wypełniáły dni wzięcia jego, á on postáwę swoję stánowił áby szedł do Jeruzalem.

Łk 9,52 I wypráwił posły przed sobą: á idąc weszli do miástá Sámárytáńskiego áby mu nágotowáli gospodę.

Łk 9,54 A widząc uczniowie jego Jákub i Jan, rzekli: Pánie, chcesz iż rzeczemy, áby ogień zstąpił z niebá i spalił je?

Łk 10,2 I mowił im: Żniwoć iście wielkie: ále robotnikow máło. Proścież tedy Páná żniwá, áby wysłał robotniki ná żniwo swoje.

Łk 10,40 Ale Marthá roztárgniona byłá około rozmáitej posługi. Ktora stánąwszy rzekłá: Pánie, nie dbasz ty iż siostrá mojá opuściłá mię żebym sámá posługowáłá? Rzeczże jej tedy, áby mi pomogłá.

Łk 11,33 Żaden świece zápaliwszy nie stáwia w skrytości, áni pod korzec: ále ná świecznik; áby ci ktorzy wchodzą widzieli świátło.

Łk 11,37 A gdy mowił, prosił go niektory Pháryzeusz áby obiedwał u niego. Wszedszy tedy usiadł.

Łk 11,50 áby szukano krwie wszytkich prorokow, ktorą wylał ten narod od záłożenia świátá,

Łk 12,13 I rzekł mu niektory z onej rzesze: Náuczycielu, rzecz brátu memu áby się ze mną podzielił dziedzictwem.

Łk 12,42 A Pan rzekł: Ktoryż wżdy wierny á roztropny száfarz, ktorego pan postánowił nád czeládzią swoją; áby im czásu swego rozdał miárę pszenice.

Łk 12,49 Przyszedłciem miotáć ogień ná ziemię: á czegoż chcę jedno áby był zápalon?