Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 9,21 A on im zágroziwszy roskazał, áby tego żadnemu nie powiedáli,

Łk 9,22 Mowiąc, iż potrzebá áby Syn człowieczy wiele cierpiał á był wzgardzon od stárych i przedniejszych ofiárownikow i uczonych w piśmie, i áby był zábit, á trzeciego dniá wzbudzony był.

Łk 9,40 I prosiłem uczniow twoich áby go wyrzucili, ále nie mogli.

Łk 9,51 I stáło sie gdy sie wypełniáły dni wzięcia jego ku gorze á on x oblicze swe zmocnił áby szedł do Jeruzalem.

Łk 9,52 I wypráwił posły przed sobą: A idąc, weszli [do miásteczká] Sámárytáńskie, áby mu nágotowáli gospodę.

Łk 9,54 A widząc uczniowie jego Jákub i Jan, rzekli: pánie, chcesz że iż rzeczemy áby ogień zstąpił z niebá i wygłádził je, y jako i Eliasz uczynił.

Łk 9,56 Abowiem syn człowieczy nie przyszedł áby trácił dusze ludzkie, ále iżby záchowywał. I szli do drugiego miásteczká.

Łk 10,2 Mowił tedy ku nim, Uczci żniwo wielkie, lecz robotnikow máło: prościesz tedy, Páná żniwá áby wypchnął robotniki ná żniwo swoje.

Łk 10,40 A Martá roztárgniona byłá około rozmáitego posługiwánia: á przystąpiwszy rzekłá: Pánie niedbający, iż siostrá mojá opuściłá mię żebym sáma posługiwáłá, rzecz że jej tedy áby mi pomagáłá.

Łk 11,33 n A żaden swiece zápaliwszy, nie kładzie w skrytośći, áni pod korzec, ále na świecznik, áby ci ktorzy wchodzą widzieli [swiátła.] Swiec.

Łk 11,37 A gdy mowił, niektory faryzeusz prosił go áby obiedwał u niego, wszedszy tedy w stadł.

Łk 12,13 I rzekł mu niektory z onego tłumu, Náuczycielu rzec brátu memu áby się ze mną podzielił dziedzictwem.

Łk 12,42 A Pan rzekł, ktoryż wżdy jest wierny á roztropny száfarz, ktorego pan postánowi nád czeládzią swoją, áby im w czás rozdał obrok zámierzony.

Łk 14,10 Ale gdy będziesz wezwan poszedszy siądźże ná poślednim miejscu: áby gdy przyjdzie ten ktory cię wezwał rzekłby tobie, Przyjacielu posiądź się wyższej. Tedy tobie będzie cześć przed siedzącemi z tobą.

Łk 14,17 I gdy byłá godziná wieczerzy posłał sługę swego, áby powiedział wezwánym: podzcież boć już wszytko gotowo.

Łk 14,23 I rzekł Pan ku słudze: Wynidź ná drogi i miedzy opłotki, á przymuś wniść áby był nápełnion dom moj.

Łk 15,1 I przybliżali się do niego: wszyscy celnicy i grzesznicy áby go słucháli.

Łk 16,9 A ja wam powiedam, czyńcie sobie przyjacioły z mámonu niespráwiedliwego: áby gdy ustániecie przyjęli was do wiecznych przybytkow.

Łk 16,24 On tedy záwoławszy rzekł, Ojcze Abráhámie zmiłuj się náde mną, á pośli Łázárzá, áby omoczył koniec pálcá swego w wodzie, á ochłodził język moj, boć boleję w tym płomieniu.