Słowo: áby (1556) 
Wystąpienia 141-160 z 282
Łk 9,16 A wziąwszy pięcioro chlebá i dwie rybie, weźrzał w niebo, i błogosławił im, i łamał, i rozdawał zwolennikom swoim, áby kłádli przed tłuszcze,
Łk 9,21 A on zákázując im przykazał áby nikomu nie powiádáli tego
Łk 9,28 A zstało sie po tych słowiech práwie jákoby w ośm' dni, i wziął Piotrá, i Jákubá, i Janá i wstąpił ná gorę áby sie modlił.
Łk 9,40 i prosiłem zwolennikow twoich áby go wyrzucili, i nie mogli.
Łk 9,45 A oni nie wiedzieli słowá tego. Abowie(m) było zákryte od nich, áby go nie rozumieli, i wstydzili sie pytáć go o to słowo.
Łk 9,51 A stáło sie jest, gdy sie wypełniáły dni wzięcia jego, á on oblicze swoje obrocił, áby szedł do Jeruzálem.
Łk 9,52 I posłał posły przed oblicznoscią swoją. I szedwszy weszli do miástá Sámárytáńskiego, áby mu gospodę zjednáli,
Łk 9,54 A gdy uźrzeli zwolennicy jego, Jakub i Jan rzekli. Pánie chcesz rzeczemy, áby ogień zstąpił z niebá, i zniszczył je?
Łk 10,40 A Martá pilnowáłá około częstej posługi. Ktora stánęła i rzekłá. Pánie nie jest tobie na pieczy, iż siostrá mojá opuściła mnie sámę służyć. Przeto rzecz jej áby mnie wspomogłá.
Łk 11,33 ۩ Żadny nie zápala swiece, á stáwia ją w skrytości áni pod wiertel, ále ná lichtarz, áby ktorzy wchodzą świátłość widzieli.
Łk 11,35 Pátrzaj przeto áby świátłość ktora w tobie jest, nie była ciemnościami.
Łk 11,37 A gdy mowił, prosił go niektory Pháryzeusz áby obiedwał u niego. A Jesus wszedłszy usiał.
Łk 11,50 áby szukaná byłá krew wszytkich prorokow, ktora wylaná jest od ustáwienie świátá od rodzaju tego,
Łk 12,13 A rzekł jemu niektory z tłuszczej. Mistrzu rzecz brátu memu, áby se mną rozdzielił dziedzictwo.
Łk 12,42 A rzekł pan. Ktory mniemasz jest wierny száfarz á roztropny, ktorego ustáwił pan nád czeládzia swoja, áby dał im wczás pszenice miárę?
Łk 12,49 Ogień przyszedłé puszczáć ná ziemię, á czego chcę, jedno áby był zápalon.
Łk 13,2 A odpowiádájac rzekł im. Mniemaćie áby ći Gálileyczykowie nád wszytki Gálileyczyki grzesznymi byli, iż tákowe rzeczy ćierpieli.
Łk 14,8 Gdy będziesz wezwan ná wesele, nie siádaj ná pierwszym miestcu, áby snadź poczciwszy nád cie nie był wezwan od niego,
Łk 14,10 Ale gdy wezwan będziesz, idź, á usiądź ná podlejszym miescu, áby gdy przyjdzie ktory ciebie wezwał rzekł tobie. Przyjacielu posiądź sie wyższej. Tedy będzie tobie sława przed społem siedzącymi.
Łk 14,12 Mowił też, i temu ktory go wezwał. Kiedy czynisz obiad, álbo wieczerzą, nie chciej wzywáć przyjacioł twoich, áni bráciej twoich, áni przyrodzonych, áni sąsiádow, áni bogaczow, áby też snadź i oni zásię ciebie nie wezwáli, á zstáłobyć sie oddánie.
