Wystąpienia 141-160 z 457
Mk 2,25 A on im powiedział, zaście nigdy nie czytáli co uczynił Dawid, gdy potrzebował i gdy łáknął sam i ci ktorzy z nim (byli)?
Mk 2,26 Jáko wszedszy do domu Bożego, zá Abijátárá árcyofiárowniká, i jadł chleby pokłádne, ktorych się nie godziło jeść, jedno ofiárownikom, á dáwał i tym co z nim byli.
Mk 3,8 I z Jerozolim i z Idumejej, i z zá Jordanija, i ktorzy około Tyru, i Sydonu, mnostwo wielkie, słysząc co uczynił, przyszli do niego.
Mk 4,10 A gdy sam był osobno, pytáli go ci co przy nim byli ze dwiemánaście, o podobieństwie.
Mk 4,11 I mowił im, wam dano znáć tájemnicę krolestwá Bożego, onym záś co ná stronie, w podobieństwách wszytko bywa.
Mk 4,22 Bo nie jest nic tájemnego, co by się nie objáwiło, áni bywa co skryto, ale żeby ná jáśnią przyszło.
Mk 4,25 Bo kto ma, będzie mu dano, á kto nie ma, i co ma, odejmą od niego.
Mk 5,7 A wołájąc głosem wielkim, mowił, Co mnie i tobie Jezusie synu Bogá najwyższego? Poprzysięgam cię przez Bogá ábyś mię nie męczył.
Mk 5,14 Oni záś co páśli świnie z uciekáli, i oznajmili to w mieście, i po wsiach: I wyszli oględáć co się stáło.
Mk 5,18 A gdy wszedł w łodź, prosił go on co był opętánym áby był przy nim
Mk 5,33 A niewiastá bojąc się i drżąc, wiedząc co się jej przydáło, irzyszłá i upádłá przed nim, i powiedziałá mu wszytkę prawdę.
Mk 5,35 A gdy jeszcze domawiał, przyszli od Arcyszkolniká, mowiąc, iż corká twojá umárłá, co więcej gábasz uczycielá?
Mk 5,41 A wziąwszy zá rękę dzieweczkę rzekł jej, Tálitá kumi, co jest wyłożywszy: Pánienko tobie mowię, wstań.
Mk 6,2 A gdy przyszedł Szábát, począł uczyć w szkole, á mnodzy słuchájąc zdumiewáli się mowiąc, skąd te(mu) to? A co zá mądrość ktora daná jest jemu, iż też mocy tákie przez ręce jego dzieją się?
Mk 6,31 I zebráli się Apostołowie do Jezusa, i opowiedzieli mu wszytko, i co czynili i czego uczyli.
Mk 6,37 Rozpuść je, áby szedszy do okolicznych folwárkow i wsi nákupili sobie chlebow, bo nie máją co jeść.
Mk 7,1 A Zebráli się k niemu Fáryzeuszowie, i niektorzy w piśmie uczeni co byli przyszli z Jerozolimá,
Mk 7,15 Nie masz nic zwierzchownego co wchodzi w człowieká, co by go mogło spospolitowáć, ále co wychodzi od niego, toć jest co pospolituje człowieká.