Słowo: go (1599) 
Wystąpienia 121-140 z 342
Mk 4,36 A opuściwszy rzészą, wzięli go ták jáko był w łodzi: á iné łodzi były z nim.
Mk 4,38 A on był ná zádzie łodzi spiąc ná wezgłówku: i obudzili go, i mówili mu: Náuczycielu nie doléga cię iż giniemy?
Mk 5,3 który miał mieszkánié w grobiéch. á nie mógł go już nikt i łacuchámi związáć:
Mk 5,4 przeto iż często będąc pętámi i łáńcuchámi wiązány, łáńcuchy rozrywał, i pętá łamał, i nie mógł go żaden ukrócić.
Mk 5,9 I pytał go: Co zá imię masz? I rzékł mu: Imię mi wojsko: ábowiém nas jest wiele.
Mk 5,10 I prosił go bárzo, áby ich nie wygániał z kráiny.
Mk 5,12 I prosili go czárci, mówiąc: Puść nas w wieprze, ábysmy w nie weszli.
Mk 5,17 I poczęli go prosić áby wyszedł z gránic ich.
Mk 5,18 A gdy wstępował w łódź, począł go prosić który był od czártá udręczony, áby był przy nim.
Mk 5,19 I nie przypuścił go, ále mu rzékł: Idź do domu twojégo do swych, á oznajmi im jákoć wielkié rzeczy Pan uczynił i zlitował sie nád tobą.
Mk 5,22 I przyszedł jeden z Arcybóżników imieniem Jáir: á ujźrzawszy go, padł u nóg jego:
Mk 5,23 i prosił go wielce, mówiąc: Iż córka mojá kona. Pódź, włóż ná nię ręce, żeby ozdrowiáłá i żywá zostáłá.
Mk 5,24 I szedł z nim: á zá nim szłá wielka rzésza, i ściskáli go.
Mk 6,17 Albowiém ten Heród posłał i pojmał Janá, i związał go w ciemnicy dla Herodiády żony Filipá brátá swégo, iż ją był pojął.
Mk 6,19 A Herodijás czyháłá nań : i chciáłá go zábić, á nie mogłá.
Mk 6,20 Abowiém Heród bał sie Janá, wiedząc go być mężem spráwiedliwym i świętym: i strzégł go, á słuchájąc go wiele czynił: i rad go słuchał.
Mk 6,28 I ściął go w więzieniu, i przyniósł głowę jego ná misie: i oddał ją dziéwce, á dziéwká oddáłá ją mátce swéj.
