Słowo: go (1563) 
Wystąpienia 121-140 z 609
Mk 1,26 Tedy rozdárszy go duch nieczysty, wołał głosem wielkim, á wyszedł od niego.
Mk 1,34 I uzdrawiał wiele tych ktorzy rozlicznymi niemocámi złożeni byli, á wyrzucił wiele dyjabłow, nie dopuszczájąc mowić dyjabłom żeby go znáć mieli.
Mk 1,37 Ktorzy gdy go znaleźli, rzekli k niemu, Wszyscy cię szukáją.
Mk 1,40 Zátym przyszedł trędowaty prosząc go, á upádájąc u kolan jego, i mowiąc k niemu, Jeśliż chcesz możesz mię oczyścić.
Mk 1,41 A ták Jezus ruszony miłosierdziem, ściągnąwszy rękę dotknął się go, mowiąc ku niemu, Chcę, bądźże oczyścion.
Mk 1,43 I zágroziwszy mu Jezus, nátychmiast go odprawił.
Mk 3,2 Tedy go pilnowáli jeśliby go w Szabat uzdrowił, áby go obwinowali.
Mk 3,6 Tedy wyszedszy Fáryzeuszowie, zeszli się nátychmiast w rádę z Herodyjány przeciwko jemu áby go stracili.
Mk 3,9 A przetoż mowił swym zwolennikom áby zawżdy miał łodź po gotowiu dla zebránia ludzi, żeby go nie ścisnęli.
Mk 3,10 Abowiem ich był wiele uzdrowił, ták iż się k niemu zbiegáli áby się go dotykáli ile ich jedno mieli jakie rázy.
Mk 3,11 A gdy go duchowie nieczyści zájźreli, upádli mu u nog, i wołali mowiąc, Tyś jest Syn Boży.
Mk 3,12 Ale on ná nie bárzo fukał áby go nie oznajmowáli.
Mk 3,19 Też i Judaszá Iskáryjotę ktory go zdradził, á przyszli do domu.
Mk 3,21 A gdy to usłyszeli jego powinowáci, przyszli aby go pojmali, bo mowili żeby odszedł od rozumu.
Mk 3,31 Tedy zátym przyszli mátká i brácia jego, á stojąc ná dworze, posłali k niemu wzywając go.
Mk 4,10 A gdy sam był osobno, pytáli go ci co przy nim byli ze dwiemánaście, około tej przypowieści.
Mk 4,36 Tedy opuściwszy zebránie ludzi, przyjęli go tak jáko był w łodzi, á ine łodzie też były z nim.
Mk 4,38 A on był ná zadzie łodzi śpiąc ná wezgłowiu, tedy go obudzili mowiąc mu, Mistrzu, nie masz tego na pieczy iż giniemy?
