Słowo: im (1561) 
Wystąpienia 121-140 z 419
Mk 4,33 A takowemi przypowieściámi ktorych było wiele powiádał im słowo, ták jáko mogli słucháć.
Mk 4,35 I rzekł im w on że dzień, gdzie już było wieczor: Przewieźmy sie ná onę stronę.
Mk 5,13 A wnet im tego pozwolił Jezus. Tedy wyszedszy oni duchowie nieczyści, weszli w wieprze, á potym wielkim pędem ono stado wskoczyło w Morze, o dwá tysiącá wieprzow, i potonęli w Morzu.
Mk 5,16 Oni tedy ktorzy ná to pátrzyli jáko sie co działo z onym opętánym, powiedzieli im wszystko i o wieprzach.
Mk 5,19 i nie nie dopuścił mu, ále mu rzekł: Idź do domu twego do swoich, opowiedzże im, jáko wielkie (rzeczy) Tobie Pan uczynił, á jáko sie zlutował nád tobą.
Mk 5,39 A wszedwszy rzekł im: Co sie frásujecie álbo płáczecie? nie umárłá tá dzieweczká ále śpi.
Mk 6,4 A mowił im Jezus: Iż nie jest prorok bez uczciwości, chyba w ojczyźnie swojej, i w domu swoim, i miedzy rodziną swoją.
Mk 6,7 Potym przyzwał dwunaście: i począł je rozsyłáć po dwu, á dáwał im moc nád duchy nieczystemi.
Mk 6,8 I przykazał im aby niczego nie bráli ná drogę, jedno tylko laskę: áni kálety, áni chlebá, áni w trzosie pieniędzy,
Mk 6,10 Mowił im też. Gdzieżkolwiek wnidziecie do domu, tám trwajcie, áż stámtąd wynidziecie.
Mk 6,11 A ktorzy by was kolwie nie przyjęli, áni chcieli słucháć, wychodząc stámtąd obijcie proch z nog wászych im na świádectwo.
Mk 6,31 I rzekł im: Podźcie osobno ná puste mieśce, á odpoczyńcie máło. Abowiem ich było wiele co przychodzili, i odchodzili, ták że i czásu ku jedzeniu nie mieli.
Mk 6,37 Odpowiádájąc Jezus rzekł im: Dajcie wy im jeść. Oni mu odpowiedzieli: Szedszy kupmy zá dwie_ście groszy chlebá, tedy im damy jeść.
Mk 6,38 I rzekł im: Wiele chlebá macie, idźcie spátrzcie. I gdy sie dowiedzieli, rzekli: Pięcioro i dwie rybie.
Mk 6,39 I rozkazał im, áby kázáli sieść wszystkim, gromádámi ná zielonym sienie.
Mk 6,48 A widząc je że prácują á robią wiosłámi, bo im był wiátr przeciwny, tedy około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich chodząc po morzu, i chciał je minąć.
Mk 6,50 Abowiem wszyscy go widzieli: i zátrwożyli sobą. I nátychmiast jął mowić do nich, á rzekł im: Miejcie dobre dufánie, jamci jest nie bojcie sie.
Mk 7,4 z rynku też przyszedwszy by sie nie umyli, nie jedzą: i innych rzeczy wiele jest, ktore podáne im są ku chowaniu: (jáko) omywánie kielichow, i krużlikow, i náczynia miedziánego, i łożá.
