Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 13,4 Abo ośmnaście onych, ná ktore upadłá wieżá w Syloe, i pobiłá je, mniemacie [żeby ci winniejszymi byli] nád wszytki ludzie mieszkájące w Jeruzálem?

Łk 13,18 I mowił Jezus: Komuż podobne jest krolestwo Boże; á komu je przypodonię?

Łk 14,15 A słychać to niektory z tych ktorzy społu siedzieli rzekł jemu, szczęśliwy ktory je [chleb] w krolestwie Bożym.

Łk 17,31 Onego to dniá kto będzie ná dáchu, á naczynie jego w domu, niechajżeć nie schodzi bráć je: á kto ná polu, niechżeć się tákże nie wraca do tego co ná zad.

Łk 18,8 Powiedam wam żeć je oswobodzi w rychle wszákoż syn człowieczy przyszedszy znajdzieli wiárę ná ziemi?

Łk 18,15 Przynoszono mu też i dziateczki áby się ich dotykał: á widząc uczniowie, gromili je.

Łk 19,23 A przeczżeś nie dał srebrá mojego na lichwę, á ja przyszedszy wziąłbych je był z użytkiem.

Łk 19,30 Mowiąc, Idźcie do miásteczká ktore jest przeciw wam: w ktorym wszedszy najdziecie oślę uwiązane, ná ktorym żadem człek nigdy nie siedział: odwiązawszy je przywiedzcie.

Łk 19,35 I wiedli je do Jezusá, á námiotawszy szat swych ná ono oślę, wsádzili Jezusa.

Łk 21,24 I polega ostrzem mieczá, i zápędza je w niewolą między wszytki narody. A Jeruzálem deptáne będzie od pogánow, áż się wypełnią czasy pogánow.

Łk 22,25 A on im rzekł, Krolowie narodow pánująć nád nimi: á ktorzy nád nimi zwierzchności używáją, zowią je dobrodziejmi.

Łk 22,45 A stawszy od modlitwy, przyszedszy do uczniow † swych † nálazł je śpiące od smutku.

Łk 23,53 I ziąwszy je uwinął w prześcierádło, á położył je w grobie ktory był w kamieniu wyciosány, gdzie jeszcze nigdy żaden nie był położon.

Łk 24,50 I wywiodł je precz áż ku Betánijej: á podniozszy ręce swe, błogosłáwił im.

Jn 1,38 A obrociwszy się Jezus, i ujźrzawszy je zá sobą idące, rzekł im. Czego szukacie? A oni mu rzekli, Rábbi (co zowiemy włożywszy náuczycielem) gdzie mieszkasz?

Jn 2,7 Rzekł im Jezus: Nápełnicie ty naczynia wody: i nápełnili je aż do wierzchu.

Jn 5,36 Aleć ja mam świádectwo więtsze niż Janowe: ábowiem uczynki ktore ociec dał ábych je wykonał, tyż sámy uczynki ktore ja czynię, świádczą o mnie iż mię ociec posłał.

Jn 6,54 Ktoć je ciáło moje, i pije moję krew, ma żywot wieczny: á ja go wybudzę w ostátni dzień.

Jn 6,58 Ten ci jest chleb on ktory z niebá zstąpił: nie jáko ojcowie wászy jedli Mánnę i pomárli. Kto je ten chleb żyć będzie ná wieki.