Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mt 1,25 I nie uznał jej, áż porodziłá syná swojego pierworodnego, i názwáłá imię jego Jezusa. Przestrogá. V 1. Słowo Genesis pospolićie przekładáją rodzajem, wszákoż że tez národzzeniem przekładáją Tygurzánie, Votablus, Vulgara, Jáko Ják. 1. V 23. I 3. V 6. vertendo natiuitatem non generationem. V 2. Słowo greckie Egenise ktorego tu często używa Ewánjelistá, ktore zrodzenim przekłádamy, spolnie jest mężowi z niewiastą, bo bywa i o mężu mowione jako tu: i o niewieście niżej V 16. tákże Łukasz 1. v 13. V 8 Pátr 2. Kron 22. v 21. áż do káp. 24. á ujzrzysz iż Máteusz opuścił trzech krolow, co wiedzieć dla czego. Bo Joram krol nie Gozjaszá, ále Ochoziaszá. Ochoziasz Joasá, á Joas Amázjaszá, á dopiero Amázjasz Gozjaszá spłodził. V 15 Dla dwu przyczyn mym zdánim, z taką pilnością opisuje Ewánjelistá narod Jozefa małżonka Máryi iż on poszedł z domu Dawidowego I. Aby to pokazał, iż Jezus, aczkolwiek się z pánny národził, poczęty z ducha s. jednak do Jozefá małżonká Máryi (chociaż jej nie uznał, aż tegoż to syna swego pierworodnego porodziła) należy, á to z tej przyczyny, iż każda biała głowá mężowi poslubiona porządnie i przystojnie, słała się jednym ciałem z mężem swym, a on głową jej, chociaż i jej też jeszcze nie uznał, jáko to każdy z ich pism świętych otczytać może. 1. Moj. 2. V 23. 24. v i Moj 22. v 24. także pogotowiu z tej kápituły 1. Máteuszowej v 20. 24. II. I by też to przewiodł że Jezus nie do inszego pożolenia należy jedno do Judainego, á miánowićie do domu Dawidowego. Przeto iż pokolenie i dom zosobná każdy, nie bywa od żony ále od mężá mianowan. Iż aczkolwiek by żoná z inszego była pokoloenia, á mąż z inne(go), jednak potomek z niej národzony nie do jej ále do mężowie(go) domu należy. A nie on tylko, ále i sáma i to co jej jest.

Mt 2,23 A gdy tám przyszedł, mieszkał w miescie ktore zową Názáret, aby się wypełniło to co jest powiedziano przez Proroki, Iż będzie názywam Nazarejczykiem. V 12 Słowo greckie Chrimatistentes, ktorego też indziej pismo ś. używa, jáko niżej V 22 Łukasz 2. v 26. Dzieje 11. V 26. Seb. 8 V 5. I. 11. V 7. właśnie zámionuje odpowiedz, obwieszczenie, ábo zwiastowánie Boskie, ktore ludzie miewáli od Bogá, gdy się go oto rádzili. V 20. Własnie wedle słow greckich stoi, ktorzy dusze dziecięcej szukáli, co jest rzeczono wedle własności żydowskiego języká, á wedle naszego, ná gárło dzieciątku stali, ábo stali dzieciątku o żywot ábo o zdrowie. V 23. Názarejczyk tu nie idzie do Nezer przez Zain co znáczy ogolnie, ále od Nadzer przez Dzadik co kwiat ábo latorośl te znamionuje, jáko Izájasz 11. v 1.

Mt 5,48 Bądzcie wy tedy doskonáli, jáko ociec wász [ktory jest w niebie] doskonáłym jest. v 13. Słowo greckie Moranthi ktoreśmy przełożyli smák utáci włáśnie znáczy zgłupieje, ále iż to soli nie przystoi, przetoż my własnemu smysłowi folgowali. v 22 Zostáwiliśmy słowko to Raka, przeto iż własnego temu podobnego polskiego nie mam, ktore to známionuje gdy kto kogo zgniewu jáko nie przystojnie á uszczypliwie przeżywa, lub świni lyb psim páznokciem, ábo psią juchą. Tamże jeszcze i ná inszych miejscách zostáwiliśmy też słowko to Greennan Geenny ogniá, ktore słowo i sámi Grekowie nie przekłádájąc go zostáwili, gdyż jest żydowskie, Gehennon, to jest dolina Hennonowa, ktorą dolinę zwano też Tophetem. A byłá dolina tá przy Jerozolimie, gdzie ścierwy i insze plugastwá wywożono, á miejsce to w odrząedzenie i w przypowieść dla jegoprzyszło było, iż tám przedtym báłwochwálcy dziatki swę Moiochowi báłwánowi ná ofiarę palili, jáko to i Acház uczynił. 2 Kron. 28. v 3. O ktorej dolinie masz też Jozue 13. v 16. I 2. Krol 23. v 10. Jere, 7. v 32. I 19 v 6. 11. Otoż gdy Christus mowi, winien Geenny ogniá, tedy to znáczy iż winien wiecznego zgniewa i przeklectwá.

Mt 6,34 Nie troszcziesz się tedy o jutrze, [ábowiem jutrzejszy dzień o swoje rzeczy] troskáć się będzie: Dosyć ci ma dzień ná swej złości. v 11 Słowko to greckie Epifion ktore powszednim przekładamy znáczy też jutrzejszym, á więcej i cześciej niżli powszednim. V 16 Słowo greckie, Afanizufi, ktore się też powtarza w V 19. i 20. przekłádamy psują, rádziej niż odmieniáją, jáko niszy przełożyli: przeto, iż nietylko to jest właśnie wyrozumienie jego, ále też dla tego, iż jáko mol i rdzá, nie tylko szpecą i odmieniáją rzeczy w ktore się zákrádną, ále je też psują, tákże też obłudni ludzie obliczu swemu działáją. V 25 Słowo greckie Marimnate, ktorego po kilkákroć używa, nie zgołá znáczy troskánie, ále nietákie z frasunkiem myslenie i stáránie. V 28 Słowo greckie Karamatliere, jest warpliwe, bo może być ták przełożone, poznajcie ábo náuczcie się, i ták záś, poználiście, ábo náuczyliście się.

Mt 7,29 ♣ Abowiem je uczył jáko májący zwierzchność, á nie jáko náuczycielowie. v 22 Słowo greckie Dynamis známionuje mo:, známionuje też i cudá, ábo moc cudow czynienia jáko tu i ná inszych wielku miejscách.

Mt 10,42 Ktoby tez jednemu z tych to máłych dał się nápić kubek wody zimnej † tylko † w imię uczniá, Amen powiedám wam niestráci zápłáty swojej. V 23 Niektore księgi. Z miásta tego: uciekajcie do insze, á jeśli i z te prześládowáć was będą, uciekajcie do drugiego. Tákże też. A jeśli i w inszym prześládowáć będą, uciekajcie do inszego.

Mt 11,30 Abowiem járzmo moje jest przyjemne, á brzemię moje lekkie jest.

Mt 17,27 Wszákże ábyśmy ich nie zgorszyli, szedszy do morzá, rzuć wędę, á onę rybę ktora napierwej wynidzie weźmi: á á otworzywszy gębę jej najdziesz Státer, ktory wziąwszy daj im zá mię i zá się.

Mt 19,30 I wiele pierwszych będą ostátecznymi, á státecznych pierwszymi.

Mt 20,34 A Jezus ulitowawszy siię, dotknął się oczu ich: á nátychmiast przejzrzáły oczy ich, i szli zá nim.

Mt 24,51 I rozetnie go, á cześć jego położy z obłudnymi: tám będzie płácz i zgrzytánie zębow.

Mt 25,46 I pojdą ci ná karánie wieczne: á spráwiedliwi do żywotá wiecznego.

Mt 28,20 Ucząc je chowáć wszytkiego com wam przykazał: á oto ja jestem z wámi po wszytki dni, áż do skończenia wieku. Amen.

Mk 1,45 A on odszedszy, począł wiele opowiedáć, á tę rzecz rosláwiáć, że już potym nie mogł jáwnie wnidź do miásta: ále był ná stronie ná miejscách pustych, á zewsząd przychodzili do niego.

Mk 9,50 Dobráć jest sol, ále jeśli sol nie słona będzie, czymże ją nápráwićie? Miejćież w sobie sol, á uspokojcie się miedzy sobą.

Mk 12,44 Abowiem [wszyscy z tego co im zbywáło] rzucáli á tá z niedostátku swego wszytko co miáłá wrzuciła wszytkię swą żywność.