Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 17,25 Ojcze spráwiedliwy i świát cię nie poznał, á jam ciebie poznał, i ci poználi żeś ty mnie poslał.

Jn 18,5 Odpowiedzieli mu, Jezusá Nádzáreńskiego: Rzekł im Jezus, Jamci jest: á z nimi też srał Judasz ktory go wydał.

Jn 18,10 A ták Szymon Piotr májąc miecz dobył go, i uderzył sługę przedniejszego ofiárowniká, i uciął mu uchi práwe: á temu słudze było imię Malchos

Jn 18,18 I stali słudzy i oprawcy uczyniwszy ogień, bo zimno było, i grzali się: á stał też z nimi i Piotr, grzejąc się.

Jn 18,20 Odpowiedział mu Jezus, Jaciem jáwnie powiedał świátu: jamci záwsze uczył w zgromádzeniu i w kościele, gdzie się [zewsząd] żydowie schadzáją á w skrytości nicem nie mówił.

Jn 18,23 Odpowiedział mu Jezus, Jeśliżem źle rzekł, daj świádectwo o złym: á jeśliż dobrze, przecz mię bijesz?

Jn 18,27 Záprzał się tedy zásię Piotr, á nátychmiast kur zápiał.

Jn 18,28 Prowádzili tedy Jezusá od Kájáfaszá ná ratusz, á był záránek, i nie weszli oni ná ratusz aby się nie splugáwili, ále iżby pożywáli Páschy.

Jn 18,31 Rzekł im tedy Piłat: Weźmicież go wy, á wedle zakonu wászego osądźcie go. Rzekli mu tedy żydowie: Namci się nie godzi zábijać nikogo.

Jn 19,6 Gdy go tedy ujźrzeli przedniejszy ofiárownicy i opráwcy, záwołáli mowiąc, Ukrzyżuj, ukrzyżuj. Rzekł im Piłat, weźmicież go wy, á ukrzyżujcie. Boć ja w nim winy nie najduję.

Jn 19,7 Odpowiedzieli jemu żydowie: Myć zakon mamy, á wedle zakonu nászego ma umrzeć, że się synem Bożem czynił.

Jn 19,13 A przetoż Piłat usłyszawszy [tę mowę,] wywiodł ná dwor Jezusá, i siadł ná stolicy ná miejscy ktore zowią Lithostrotos, á po Hebrajsku Gábbáthá.

Jn 19,14 A było przygotowánie Páschy, á godziná jákoby szosta: i rzekł Piłat żydom, Oto Krol wász.

Jn 19,18 Gdzie go ukrzyżowáli, á z nim drugich dwu stąd i zowąd, á w pośrzodku Jezusá.

Jn 19,19 Nápisał też Piłat i tytuł, i postáwil nád krzyżem, á było nápisano, Jezus Nádzáráński Krol Judski.

Jn 19,23 Żołnierze tedy ukrzyżowáli Jezusá, wzięli odzienia jego (i czynili czytery części, káżdemu żołnierzowi część) i suknią: á byłá tá suknia nie szyta, od wierzchu wszytká dziana.

Jn 19,24 Mowili tedy miedzy sobą, Nie rozdzierajmy jej, ále o nię rzućmy losy, czyjá ma być. Iżby się pismo wypełniło, ktore powieda, Podzielili sobie odzienia moje, á o odzienie me rzucili los. A toć uczynili żołnierze.

Jn 19,29 A było naczynie postáwione octu pełne: á oni nápełniwszy gębkę ocetem, á obłożywszy hizopem, podáli do ust jego.