Słowo: ale (1561) 
Wystąpienia 101-120 z 246
Mk 9,23 Ale Jezus rzekł do niego: Możeszli wierzyć nie mász ci nic nie_podobne(go) temu kto wierzy.
Mk 9,27 Ale Jezus ująwszy rękę jego, podniosł go i wstał.
Mk 9,32 Ale oni nie rozumieli tego słowá: á obawáli sie go pytáć.
Mk 9,39 Ale Jezus rzekł: Nie brońcie mu: boć żaden nie jest ktory by czynił moc w imię moje, żeby mogł rychło á łatwie źle mowić o mnie:
Mk 10,6 Ale od początku stworzenia, Mężá i niewiastę uczynił je Bog.
Mk 10,13 I przywodzili do niego dziatki máłe, áby sie ich dotykał. Ale zwolennicy grozili tym ktorzy je ofiárowáli.
Mk 10,24 A zwolennicy z_umieli sie z słow jego. Ale Jezus zásię rzekł im: Synaczkowie, jáko trudno jest tym ktorzy w pieniądzách dufáją, wniść do krolestwá Bożego?
Mk 10,31 Ale wiele pierwszych będzie pośledniemi: á poślednich pierwszemi.
Mk 10,38 Ale Jezus rzekł im: Nie wiecie o co prosicie, á możecie pić kielich ktory ja piję: ábo krztem ktorym sie ja krzczę, możecie sie krzcić?
Mk 10,42 Ale Jezus przyzwawszy ich, rzekł im: Wiecie że ci ktorzy sie zdádzą mieć przełożeństwo nád narody, pánują nád nimi, á Książętá ich máją moc nad nimi.
Mk 10,48 I gromili go wiele ludzi, każąc mu milczeć. Ale on tym więcej jeszcze wołał, Synu Dáwidow zmiłuj sie náde mną.
Mk 12,3 Ale oni pojmawszy go, ubili ji: i puścili prożnego.
Mk 12,29 Ale Jezus odpowiedział mu: Iż pierwsze miedzy wszystkiemi przykazánie jest. Słuchaj ludu Isráelski, Pan Bog twoj, Bog jeden jest.
Mk 13,7 Ale gdy usłyszcie walki, i mniemánie o walkach, nie lękajcie sie, boć te rzeczy muszą być: áleć jeszcze nie koniec.
Mk 13,10 Ale po wszystkich narodziech pierwej musi być opowiádana Ewánjelija.
Mk 13,11 A gdy_by was wiedziono, wydáwájąc was, nic sie nie rozmyślajcie przed tym co byście mieli mowić. Ale co wam będzie dano w onę godzinę, to mowcie. Abowiem nie wy jesteście co mowicie, ále Duch święty.
Mk 13,17 Ale biádá brzemiennym, i tym co przy piersiach trzymáją w one dni:
Mk 13,24 Ale w one dni po onym udręczeniu, słońce sie záćmi, i księżyc nie poda świátłości swojej,
Mk 14,6 Ale Jezus rzekł k nim: Dajcie jej pokoj: czemu sie jej uprzykrzacie? Dobry uczynek spráwiłá náde mną.
Mk 14,21 A syn ci człowieczy idzie ták, jáko nápisano jest o nim: Ale biádá temu człowiekowi przez ktorego syn człowieczy będzie wydan dobrze było jemu, by sie był nigdy nie národził ten człowiek:
