Słowo: go (1599) 
Wystąpienia 101-120 z 342
Mk 1,12 A nátychmiast Duch wygnał go ná pusczą.
Mk 1,22 I zdumiéwáli sie ná náukę go. ábowiém je uczył jáko władzą májący, á nie jáko Doktorowie.
Mk 1,26 I tárgájąc go duch nieczysty, i wołájąc głosem wielkim, wyszedł z niego.
Mk 1,34 I uzdrowił wielu których rozmáité choroby trapiły: á wyrzucił wiele czártów, i nie dopusczał im mówić że go ználi.
Mk 1,37 A nálazszy go, powiedzieli mu: Ze cię wszyscy szukáją.
Mk 1,40 I przyszedł do niego trędowáty prosząc go, i upadszy ná koláná rzékł mu: Jesli chcesz, możesz mię oczyścić.
Mk 1,41 A Jesus zmiłowawszy sie nád nim, ściągnął rękę swą: i dotknąwszy sie go, rzékł mu: Chcę, bądź oczyściony.
Mk 1,43 I zágroził mu, i nátychmiast go puścił.
Mk 2,4 A gdy go nei mogli przedeń przynieść dla ciżby, odarli dách gdzie był: á uczyniwszy dziurę spuścili łóżko, ná którym powietrzem ruszony leżał.
Mk 3,2 I podstrzegali go jeśliby w szábbáty uzdrawiał: áby go oskarżyli.
Mk 3,6 A wyszedszy Faryzeuszowie ,czynili nátychmiast rádę z Herodiány przeciwko jemu jakoby go strácili.
Mk 3,9 I rzekł ucznióm swym áby miał łódkę ku potrzebie dla rzésze, áby go nie cisnęły.
Mk 3,10 Abowiém wiele ich uzdraiwał, ták iż sie nań cisnęli áby sie go dotykáli ile ich miáło niemocy.
Mk 3,11 A duchowie nieczyści, gdy go zájźrzeli, upádáli przed nim i wołáli mówiąc: Tyś jest syn Boży.
Mk 3,12 I bárzo im groził áby go nie wyjáwiáli.
Mk 3,19 i Judaszá Iszkáriothá który go téż wydał.
Mk 3,21 A gdy usłyszeli swoi, wyszli áby go pojmáli: bo mowili, iż oszálał.
Mk 3,31 I przyszli mátká jego i brácia: á stojąc przed domem posłáli do niego wołájąc go:
Mk 4,10 A gdy sam tylko był, pytáli go ci co przy nim byli dwánaście o przypowieści.
