Słowo: go (1593) 
Wystąpienia 101-120 z 577
Mk 3,2 I podstrzegáli go jeśliby w szábáty uzdrawiał: áby go oskárżyli.
Mk 3,6 A wyszedszy Pháryzeuszowie, czynili nátychmiast rádę z Herodyjany przeciwko jemu jákoby go strácili.
Mk 3,9 I rzekł uczniom swym áby miał łodkę po gotowiu dla rzesze, áby go nie cisnęli.
Mk 3,10 Abowiem wiele ich uzdrawiał, ták iż się nań cisnęli áby się go dotykáli ile ich miáło jákie niemocy.
Mk 3,11 A duchowie nieczyści, gdy go zájrzeli, upadáli przed nim: i wołáli mowiąc: Tyś jest syn Boży.
Mk 3,12 I bárzo im groził áby go nie wyjawiáli.
Mk 3,19 i Judaszá Iskáryjotá ktory go też wydał.
Mk 3,21 A gdy to usłyszeli jego powinowáci, wyszli áby go pojmáli. bo mowili, iż odszedł od rozumu.
Mk 3,31 I przyszli mátká i bráciá jego: á stojąc przed domem posłáli do niego wzywájąc go:
Mk 4,10 A gdy sam był osobno, pytáli go ci co przy nim byli dwánaście o tej przypowieści.
Mk 4,36 A opuściwszy rzeszą, wzięli go ták jáko był w łodzi: á ine łodzi były z nim.
Mk 4,38 A on był ná zádzie łodzi śpiąc ná wezgłowku: i obudzili go, i mowili mu: Náuczycielu, nie dbasz ty iż giniemy?
Mk 5,3 ktory miał mieszkánie w grobiech. á nie mogł go już nikt i łáńcuchámi związáć:
Mk 5,4 przeto iż często będąc pętámi i łáńcuchámi wiązány, łáńcuchy rozrywał i pętá łamał. i nie mogł go żaden okrocić.
Mk 5,9 I zopytał go; Co zá imię masz? A on mu powiedział: Imię mi Wojsko: ábowiem nas jest wiele.
Mk 5,12 I prosili go czárci, mowiąc: Puść nas w wieprze, ábyśmy w nie weszli.
Mk 5,17 I poczęli go prosić, áby wyszedł z gránic ich.
Mk 5,18 A gdy wstąpił w łodź, prosił go on co był opętánym, áby był przy nim.
Mk 5,22 A przyszedł jeden z Arcybożniczych imienim Jáir: á ujrzawszy go, padł u nog jego:
