Słowo: áby (1593) 
Wystąpienia 101-120 z 315
Mk 15,11 Lecz Arcykápłani poduszczáli rzeszą, áby im rádszej Bárábbaszá puścił.
Mk 15,15 A Piłat chcąc rzeszy dosyć uczynić, puścił im Bárábbaszá, á Jesusá ubiczowánego podał áby był ukrzyżowan.
Mk 15,20 A gdy się z niego nágráli, zwlekli go z purpury, i oblekli go w száty jego, i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.
Mk 15,21 I przymusili niektorego mimo idącego, Symoná Cyrenejczyká idącego ze wsi, ojcá Alexándrowego i Rufiego, áby niosł krzyż jego.
Mk 16,1 A gdy minął szábát, Máryja Mágdálená i Máryja Jákubowá, i Sálome nákupiły máści, áby przyszedszy námázáły Jesusá.
Łk 1,17 A on w przod pojdzie przed nim, w duchu i mocy Elijaszowej: áby obrocił sercá ojcow ku synom; á niedowiárki ku roztropności spráwiedliwych: iżby zgotował Pánu lud doskonáły. $
Łk 1,25 Iż mi ták Pan uczynił we dni w ktore pojrzał áby odjął moje urągánie miedzy ludźmi.
Łk 2,1 I stáło się, w oneż dni wyszedł dekret od Cesárzá Augustá, áby popisano wszytek świát.
Łk 2,3 I szli wszyscy áby się popisáli, káżdy do miástá swego.
Łk 2,5 áby był popisan z Máryją poślubioną sobie małżonką ktora byłá brzemienną.
Łk 2,6 I zstáło się gdy tám byli, wypełniły się dni áby porodziłá.
Łk 2,22 A gdy się wypełniły dni oczyścienia jej według zakonu Mojzeszowego, przynieśli go do Jerusálem, áby go stáwili Pánu,
Łk 2,27 I przyszedł w duchu do kościołá. A gdy rodzicy wnosili dzieciątko Jesusá, áby zá nie uczynili wedle zwyczáju zakonnego:
Łk 2,35 ( i duszę twą własną przeniknie miecz) áby myśli z wiela serc były objáwione.
Łk 3,7 Mowił tedy rzeszam przychodzącym áby byli okrzczeni od niego: Rodzáju jászczorczy, ktoż wam pokazał żebyście uciekáli przed gniewem przyszłym?
Łk 3,12 Przyszli też i Celnicy áby się dáli krzcić, i rzekli mu: Náuczycielu, co czynić będziemy?
Łk 4,3 I rzekł mu dyjabeł: Jeśliś jest syn Boży, rzecz kámieniowi temu áby się zstał chlebem.
Łk 4,10 Abowiem nápisano jest że ániołom swym rozkazał o tobie, áby cię strzegli:
Łk 4,29 A powstawszy, wyrzucili go precz z miástá: i wywiedli go áż ná wierzch gory, ná ktorej miásto ich zbudowáne było, áby go zrzucili.
Łk 4,42 A gdy był dzień, wyszedszy szedł ná puste miejsce: á rzesze go szukáły. I przyszły áż do niego: i zátrzymawáły go áby nie odchodził od nich.
