Słowo: áby (1577) 
Wystąpienia 101-120 z 280
Mk 13,15 Ten zásię ktory będzie ná dáchu, niech nie schodzi do domu, áni wchodzi áby miał co wźiąć z domu swego.
Mk 13,18 A modlićie się áby wásze ućiekánie nie było zimne.
Mk 13,34 Jáko człowiek odchodzący przecz zostáwi dom swoj, i dáje [władzą] służebnikom swym, i káżdemu robotę jego, i wrotnemu roskázuje áby czuł.
Mk 14,2 A mowili, Nie w święto, áby nie był rozruch ludu.
Mk 14,10 A Judasz Jszkáryot jeden ze dwunaśćie, odszedł do przedniejszych ofiárownikow, áby go im wydał.
Mk 14,55 A przedniejszy ofiárownicy i wszytká siedząca rádá szukali przeciw Jezusowi świádectwá, áby go o śmierć przypráwili: ále nie náleźli.
Mk 15,15 A Piłat chcąc tłumowi dosyć uczynić, puśćił im Bárábbaszá, á Jezusá ubiczowánego podał áby był ukrzyżowan.
Mk 15,20 A gdy się z niego nászydzili, zwlekli go z purpury, i oblekli go w száty własne; i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.
Mk 15,21 I przymuśili niektorego mimo idącego Szymoná Cyreneyczyká (idącego z polá, [ojcá Aleksándrowego i Rysiego]) áby niosł krzyż jego.
Mk 16,1 Gdy minął szábát, Maryja Mágdálená, i Maryja Jákubowá: i Sálome nákupiły máśći áby przyszedszy námázały go.
Łk 1,17 A on wprzod pojdzie przed nim w duchu i mocy Elijászowej, áby obrocił sercá ojcom ku dziatkam, á odporne ku roztropności spráwiedliwych: iżby zgotował Pánu lud przypráwny.
Łk 1,25 Iż mi ták Pan uczynił we dni w ktore pojzrzał, áby odjął moje urągánie miedzy ludźmi.
Łk 2,1 I stáło się w oneż to dni, że wyszedł dekret od Cesárza Augustá áby popisano wszytkę ziemię.
Łk 2,3 I poszli wszyscy áby się popisáli, káżdy [do miásta swego.]
Łk 2,27 I przyszedł w duchu do kościołá: á gdy rodzicy wwiedli dzieciątko Jezusá áby zá nie uczynili wedle zwyczáju zakonnego.
Łk 2,35 (Ktemu i duszę twą przeniknie miecz,) áby były objáwione myśli z wiela serc.
Łk 3,12 Przyszli też i celnicy áby byli ponurzeni: i rzekli ku niemu, Náuczycielu co czynić będziemy?
Łk 4,3 I rzekł mu dyjabeł, jeśliś jest Syn Boży, rzec kámieniowi temy áby sie stał chlebem.
Łk 4,10 Abowiem nápisano jest, że ánjołom swoim rozkaże o tobie áby cię strzegli.
Łk 4,29 A powstawszy wyrzucili go precz z miástá: á wywiedli go ná wierzch gory (na ktorej miásto ich zbudowáne było) áby go zrzucili.
