Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 4,40 A gdy słońce záchodziło, wszyscy ktorzykolwiek mieli chorujące rozlicznymi niemocámi, przywodzili je do niego: á on ná káżde(go) z nich ręce kłádąc, uzdrawiał je.

Łk 5,7 I dáli znáć towárzyszom co byli w drugiej łodzi, áby przyszli á rátowáli je: i przyszli, i nápełnili obie łodzi, [áż się zánurzáły.]

Łk 6,47 Káżdy co przychodzi do mnie á słucha słow mych, i czyni je, okażę wam komu jest podobnym.

Łk 8,5 Wyszedł rozsiewcá siać nasienia swego: á gdy ony siał, tedy jedno pádło podle drogi i podeptáne jest, á ptacy powietrzni wyjedli je.

Łk 8,7 Drugie też pádło miedzy ciernia, á gdy wyrosły ciernia, zádusiły je.

Łk 8,21 A on odpowiedziawszy rzekł do nich, Mátká mojá i brácia moi cić są ktorzy słowá Bożego słucháją i czynią je.

Łk 9,2 I posłał je iżby obwołáli krolestwo Boże, i uzdrawiáli niemocne.

Łk 9,11 A dowiedziawszy się tłumy, szły zá nim, á przyjąwszy je powiedał im o krolestwie Bożym, á ty ktorzy lekárstwá potrzebowáli, leczył.

Łk 9,14 Abowiem było mężow jakoby pięć tysięcy: I rzekł do uczniow swoich, posadźcie je w każdym zásiedzieniu po piąćdziesiąt.

Łk 9,34 A gdy on to mowił wszczął się obłok, i zásłonił je: i bali się gdy oni wchodzili w obłok.

Łk 9,42 A gdy on jeszcze przystępował, rozráził go czárt, i podrápał: lecz Jezus sfukał duchá nieczystego, i uzdrowił dziecię: i oddał je ojcu jego.

Łk 9,47 A Jezus widzac rozbieránie sercá ich, wziąwszy dzieciątko postáwił je podle siebie:

Łk 9,54 A widząc uczniowie jego Jákub i Jan, rzekli: pánie, chcesz że iż rzeczemy áby ogień zstąpił z niebá i wygłádził je, y jako i Eliasz uczynił.

Łk 9,55 A † Jezus † obroćiwszy sie sfukał je i rzekł, nie wiecie jákiego [duchá wy jesteście :]

Łk 10,1 A potym náznáczył Pan i drugich [siedmdziesiąt,] i rozesłał je po dwu przed sobą do każde(go) miásta i miejscá, kedy sam przyść miał.

Łk 11,47 Biádá wam, iż budujecie groby Prorokom, a ojcowie waszy pomordowali je.

Łk 11,48 Záiste świádczycie i zezwalacie ná uczynki ojcow waszych: ábowiemci je oni pomordowáli, á wy budujecie groby ich:

Łk 12,24 Przypátrzć tesz się krukom iż nie sieją áni żną: ktorzy nie máją spiżárniej, áni stodoły, á Bog karmi je: jákoż dáleko więcej wy jesteście zacniejszymi ptacy?

Łk 12,37 Sczęśliwi oni słudzy, ktore przyszedszy pan znajdzie czujące: Amen powiedam wam, iż się przepasze á posádzi je, á przechadzájąc się będzie im służył.