Wystąpienia 101-120 z 410
Mt 27,27 Tedy żołnierze stárościni wziąwszy Jesusá do ratuszá, zebráli do niego wszytkę rotę:
Mt 27,38 Tedy byli ukrzyżowáni z nim dwá zbojcy: jeden po práwicy, á drugi po lewicy.
Mt 27,58 Ten szedszy do Piłatá, prosił ciáłá Jesusowego. Tedy Piłat kazał oddáć ciáło.
Mt 28,10 Tedy im rzekł Jesus: Nie bojcie się: Idźcie, á oznajmicie bráciej mojej áby poszli do Gálilejej: tám mię ujrzą.
Mt 28,19 Idąc tedy náuczajcie wszytki narody: krzcząc je w imię Ojcá i Syná i Duchá świętego:
Mk 2,20 Aleć przyjdą dni gdy od nich odjęty będzie oblubieniec: á tedy będą pościć w one dni.
Mk 8,8 Jedli tedy i nájedli się: i zebráli co zbyło ułomkow, siedm koszow.
Mk 8,29 Tedy im rzekł: A wy kim mię być powiedacie? A odpowiedájąc Piotr, rzekł mu: Ty jesteś Christus.
Mk 8,32 A mowił otworzyście ty słowá. Tedy odwiodszy go Piotr, począł go gromić.
Mk 9,11 I pytáli go, mowiąc: Coż tedy Pháryzeuszowie i Doktorowie powiedáją; iż pierwej potrzebá áby przyszedł Elijasz?
Mk 10,9 Co tedy Bog złączył, tego niech człowiek nie rozłącza.
Mk 11,31 I rozmyśláli u siebie mowiąc: Jeśli powiemy, Z niebá: rzecze, Przeczżeście mu tedy nie wierzyli?
Mk 12,6 Jeszcze tedy májąc jednego syná namilszego, posłał go też ostátecznego do nich, mowiąc: Że się wstydáć będą syná mego.
Mk 12,9 Coż tedy uczyni pan onej winnice? Przyjdzie, á potráci oracze: i da winnicę innym.
Mk 12,17 I odpowiedziawszy Jesus rzekł im: Oddajcież tedy co jest Cesárskiego, Cesárzowi: á co Bożego, Bogu. I zádziwili się temu.
Mk 12,23 W zmartwychwstaniu tedy gdy powstáną, ktoregoż z nich będzie żoná? bo siedm ich mieli ją zá żonę.
Mk 12,37 Sam tedy Dawid zowie go Pánem: á skądże jest synem jego? A słucháłá go wielka rzesza z rádością.
Mk 13,14 A gdy ujrzycie obrzydłe spustoszenie, stojące gdzie nie trzebá (kto czyta, niech wyrozumie) tedy ci ktorzy są w Judskiej ziemi; niech uciekáją ná gory:
Mk 13,21 A tedy jeśliby wam kto rzekł: Oto, tuć jest Christus, oto tám: nie wierzcież.
Mk 13,23 Wy się tedy strzeżcie. otomci wam w przod wszytko powiedział.