Wystąpienia 101-120 z 157
Łk 14,10 Ale gdy będziesz wezwány, szedszy usiądź ná ostátecznym miejscu, że gdy przyjdzie, kto cię wezwał, rzecze tobie: przyjacielu, posiądź się wyszszej, tedy będzie tobie sławá przed społem s tobą siedzącemi.
Łk 14,18 I poczęli się ted Łk 14,21 A przyszedszy niewolnik, opowiedziáł to pánu swemu: Tedy rozgniewawszy się domowy gospodarz, rzekł niewolnikowi swemu: Wynidź rychło ná ulice i ná rozstánie miástá, á ubogie, i ułomne, i chrome, i ślepe prowádź tu. Łk 14,32 Jeśliby záś nie tak, (tedy) on jeszcze dáleko będzie (á ten) poselstwo posławszy, prosi co ku pokojowi. Łk 21,10 Tedy mowił im: Powstánie narod ná narod. I krolestwo ná krolestwo, Łk 21,20 Gdy záś uwidzicie ostąpiony od wojsk Jeruzalim, tedy rozumiejcie, iż blisko spustoszenie jego. Łk 21,21 Tedy ktorzy w Judskiej (ziemi są) niech uciekáją do gor: a ktorzy w pośrodku tej, niech wychodzą, á ktorzy po polach, niech do niego nie wchodzą: Łk 21,27 A tedy ujrzą syná człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą i sławą mnogą. Łk 23,30 Tedy náczną mowić goram, padnicie ná nas, á págorkam nákryjcie nas. Łk 24,17 Rzekł tedy k nim: Co to zá słowá, ktoremi się spieracie miedzy sobą idąc, á jesteście kwáśni? Łk 24,45 Tedy otworzył im rozum (aby mogli) rozumieć pismá. Jn 1,21 I spytáli go: coż tedy? Helijasz jesteś ty? I mowi: Nie jestem. Prorok jesteś ty? I odpowiedział: Nie. Jn 2,10 I mowi mu: Káżdy człowiek naprzod dobre wino stáwia: á gdy się upiją, tedy podlejsze, ty záchowałeś dobre wino áż dotąd. Jn 4,27 A tedy przyszli uczniowie je(go), i dziwowáli się, że z niewiástą mowił: Żaden jednák nie rzekł: czego szukasz, álbo co mowisz z nią. Jn 6,21 Chcieli go tedy w Jn 7,10 Gdy záś wstąpili brácia jego, tedy i sam wstąpił ná święto, nie jáwnie, ále jákoby tájemnie. Jn 8,5 A w zakonie rozkazał nam Mojżesz tákowych kámionowáć, coż tedy ty mowisz? Jn 8,12 Tedy zasię rzekł im Jezus, mowiąc, Ja jestem świátło świátá, kto idzie zá mną, nie będzie chodzić w ciemności, ále będzie miał świátłość żywotá. Jn 8,28 Rzekł im przeto Jezus, Gdy wywyższycie syná człowieczego, tedy poznacie że ja jestem A ode mnie sámego nie czynię nic. Ale jáko náuczył mię ociec moj, to mowię. Jn 8,52 Rzekli tedy jemu żydowie, teraz poználiśmy że czártá masz. Abrahám umárł i Prorocy, á ty mowisz, jesli kto słowo moje záchowa, nie ukusi śmierci ná wieki.