Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 3,15 Aby káżdy wierzący weń nie zginął, ále by miał żywot wieczny.

Jn 3,16 Ták bo umiłował Bog świát, iż syná swego jednorodzonego dał, aby káżdy wierzący weń nie zginął, ále by miał żywot wieczny.

Jn 3,17 Bo nie posłał Bog syná swego ná świát, áby sądził świát, ále áby záchowan (był) świát przezeń.

Jn 3,28 Sámi wy mnie świadczycie, iż rzekłem, nie jestem ja Krystus, ále iż posłan jestem przed nim.

Jn 4,2 Acz Jezus sam nie krzcił, ále uczniowie jego.

Jn 4,14 Lecz kto by pił wodę, ktorą ja dam jemu, nie będzie prágnąć ná wieki, ále wodá ktorą dam jemu, będzie w nim źrodłem wody ciekącej do żywotá wiecznego.

Jn 5,18 Dlatego przeto więcej szukáli go żydowie zábić, iż nie tylko rozruszał sobotę, ále i ojcem swym (własnym) mowił (być) Bogá: rownym siebie sámego czyniąc Bogu.

Jn 5,22 Ani bo ociec sądzi nikogo, ále sąd wszytek dał synowi.

Jn 5,24 Prawdziwie prawdziwie mowię wam, że kto słowo moje słyszy i wierzy (one(mu) kto) mię posłał, ma żywot wieczny, i do sądu nie idzie, ále przeszedł z śmierci do żywotá.

Jn 5,30 Nie mogę ja czynić od siebie sámego nic. Jáko słyszę, sądzę. A sąd moj spráwiedliwy jest. Iż nie szukam wolej mojej, ále wolej onego co mię posłáł, ojcá.

Jn 5,34 Já záś u człowieká świádectwá nie biorę, ále to mowię, ábyście wy záchowáni.

Jn 6,9 Jest tu jedno pácholę, ktore ma pięć chlebow jęczmiennych i dwie rybie, ále to co jest ná ták wiele?

Jn 6,22 Názájutrz tłuszcza ktora stałá zá morzem, ujrzawszy że łodki inszej nie było tam, tylko jedna oná, w ktorą byli wsiedli uczniowie jego, á iż nie wszedł z uczniámi swemi Jezus do łodki, ále sámi uczniowie jego poszli.

Jn 6,26 Odpowiedział im Jezus i rzekł? Prawdziwie, prawdziwie mowię wam, szukacie mię, nie iż widzieliście znáki, ále iżeście jedli z chlebow, i násyceniście byli,

Jn 6,27 Spráwujcie nie pokarm ginący, ále trwájący do żywota wiecznego, ktory syn człowieczy wam da, tego bo ociec zápieczętował, Bog.

Jn 6,32 Rzekł przeto im Jezus, Prawdziwie prawdziwie mowię wam, Nie Mojżesz dał wam chleb z niebá, ále ociec moj da wam chleb z niebá prawdziwy.

Jn 6,38 Iż zstąpiłem z niebá, nie ábym czynił wolą moję ále wolą, (onego) co mię posłał.

Jn 6,39 Tá záś jest wola (onego) co mię posłał ojcá, ábym z tego wszytkiego co i dáł nie strácił, ále bym wzbudził ono ostátecznego dnia.

Jn 7,10 Gdy záś wstąpili brácia jego, tedy i sam wstąpił ná święto, nie jáwnie, ále jákoby tájemnie.

Jn 7,12 I szemránie o nim mnogie było, miedzy tłuszczámi, ci jednák mowili, iż dobry jest: Inszy zaś mowili, Nie, ále zwodzi tłuszcze