Słowo: á (1577) 
Wystąpienia 1161-1180 z 1349
Jn 12,47 A jeśliby kto słuchał słow moich [á nie uwierzył,] jać go nie sądzę. Bom nie przyszedł żebych sądził świát, ále żebych świát záchował.
Jn 12,48 Kto mię odmiáta á nie przyjmuje słow moich, ma tego ktory go sądzi. Mowá ktoram powiedział, oná go osądzi w on ostáteczny dzień.
Jn 13,3 Wiedząc Jezus że wszytko ociec podał do rąk jemu, á iż od Bogá wyszedł i do Bogá idzie:
Jn 13,13 Wy mnie názywacie Náuczycielem i Pánem: á dobrze mowicie, bowiem jest.
Jn 13,20 Amen amen powiedam wam Kto przyjmuje gdybym ktorego posłał, mnie przyjmue: á ktory mnie przyjmuje, onego przyjmuje ktory mię posłał.
Jn 13,31 Gdy tedy wyszedł, rzekł Jezus, Teraz jest uwielbion syn człowieczy, á Bog uwielbion jest w nim.
Jn 13,32 A jeśliż Bog uwielbion jest w nim, i Bog uwielbi go w sobie, á nátychmiast go uwielbi.
Jn 13,33 Dziateczki, jeszcześciem máluczko jest z wámi: będziecie mię szukáć, á jákom powiedział żydom, iż gdzie ja idę wy przyść nie możecie, i wam teraz powiedam.
Jn 14,5 Rzekł mu Tomasz, Pánie nie wiemy dokąd idziesz, á jákoż możemy drogę wiedzieć?
Jn 14,8 Rzekł mu Filip, Pánie ukaż nam ojcá, á dosyć nam ná tym.
Jn 14,9 Rzekł mu Jezus, ták długi czás jestem z wámi, [á nie poznałeś mię? Filipie] ktoć mnie widział, widział ojcá: á jákoż ty mowisz, Ukaż nam ojcá?
Jn 14,10 Nie wierzyszże iż ja w ojcu, á ociec jest we mnie? Słowá ktory ja wam powiedam, od sámego siebie nie mowię, lecz ociec ktory we mnie mieszka, on czyni uczynki.
Jn 14,11 Wierzcie mi iżciem ja w ojcu á ociec we mnie, jeśliż inaczej, dla sámych uczynkow wierzcie mi.
Jn 14,16 A ja prosić będę ojcá, á inne(go) pocieszycielá da wam, áby z wámi mieszkał ná wieki,
Jn 14,19 Jeszcze máluczko á świát mię już więcej nie ogląda: lecz wy mnie oglądacie: bo ja żywę i wy żyć będziecie.
Jn 14,20 W on dzień wy poznacie, żeciem ja jest w ojcu moim, á wy we mnie, i ja w was.
Jn 14,22 Powiedział mu Judás, nie on Iskárjot, [Pánie co w tym jest] że się nam objáwić masz, á nie świátu?
Jn 14,23 Odpowiedział Jezus i rzekł mu, Jeśli mię kto miłuje, [mowę moję] záchowywáć będzie: á ociec moj umiłuje go, i do niego przyjdziemy, á mieszkánie u niego uczyniemy.
