Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 11,38 Jezus tedy rozrzewniwszy się záś sam w sobie, przyszedł do grobu, á bylá jáskiná, á kámień ná niej położony.

Jn 11,44 [I wyszedł] on umárły májąc ręce i nogi związáne chustámi pogrzebnemi: á twarz jego byłá scierką záwinioná, i rzekł im Jezus, Rozwiążcie go i puśćcie áby szedł.

Jn 11,45 Wiele ich tedy z żydow ktorzy byli przyszli do Márjej, á pátrzyli ná to co uczynił Jezus, uwierzyło weń.

Jn 11,55 A byłá blisko Páschá żydowska, á wiele ich szło do Jeruzálem z onej kráiny przed Páschą áby się oczyścili.

Jn 12,2 Támże tedy spráwili mu wieczerzą, á Martá służyłá: á Łázarz był jednym z onych ktorzy z nim społu siedzieli.

Jn 12,3 Márja tedy wziąwszy funt máści Spikánárdowej bárzo drogiej, námázáłá nogi Jezusowe, i utárłá nogi jego włosámi swoimi: á on dom pełen był wonności máści onej.

Jn 12,5 Przeczże tej máści nie przedano zá trzystá groszy, á nie dano ubogim?

Jn 12,6 A to mowił nie iżby miał pieczą o ubogich, ále iż był złodziej, i mieszek miał, á cokolwiek kłádziono nosił.

Jn 12,8 Abowiem ubogie záwżdy z sobą macie, á mnie nie záwżdy macie.

Jn 12,13 Nábráli rożdżek Pálmowych, i wyszli náprzeciwko jemu, á wołáli, Hosánná, Błogosłáwiony ktory idzie w imię Páńskie, Krol Izráelski.

Jn 12,17 Wydawał tedy świádectwo tłum [ktory był z nim, iż Łázarzá] wyzwał z grobu, á wzbudził go od umárłych.

Jn 12,25 Kto miłuje duszę swą, utráci ją: á kto nienawidzi dusze swojej ná tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzedz jej będzie.

Jn 12,26 Jeśli mnie kto służy, niechżeć zá mną idzie: á gdzie ja jestem, támże i sługá moj będzie: A jeśliby mnie kto służył, uczci go ociec.

Jn 12,29 On tedy tłum ktory stał i słyszał, powiedał iż zágrzmiáło, á drudzy mowili, ánjoł mowił do niego.

Jn 12,34 Odpowiedział mu on tłum, My słyszelichmy z zakonu, że Christus trwa ná wieki: á jakoż ty powiedasz, iż potrzebá podwyższyć syná człowiecze(go)? ktoryż to jest syn człowieczy?

Jn 12,38 Aby się wypełniłá mowá Izájaszá Proroká ktorą powiedział, Pánie ktoż uwierzył powieści nászej, á rámię páńskie komuże jest objáwione?

Jn 12,41 Toć powiedał Izájasz gdy widział chwałę [jego,] á mowił o nim.

Jn 12,44 I wołał Jezus, á mowił, Kto w mię wierzy, nie w mię wierzy, ále w onego ktory mię posłał.