Słowo: a (1561) 
Wystąpienia 1001-1020 z 1142
Jn 9,31 A to wiemy, że grzesznych Bog nie słucha: ále jeśli kto Bożym chwalcą jest, á wolą jego czyni, tego wysłuchiwa.
Jn 9,38 A on rzekł: Wierzę Pánie. I upadszy dał mu cześć á chwałę.
Jn 10,4 A gdy własne owce wypuści, przed nimi idzie, á owce zá nim idą, iż znają głos jego.
Jn 10,12 A Najemnik, i ten co nie jest pásterzem, ktorego nie są owce własne, widzi wilká przychodzącego, wtedy opuszczá owce, i ucieka, á wilk łápa, i rozprasza owce.
Jn 10,13 A nájemnik ucieka, iż najemnikiem jest, á nic mu do (cudzych) owiec.
Jn 10,16 A ine też owce mam, ktore nie są z tej owczárniej: i támte muszę też przywieść, á będą głosu mego słuchać: i będzie jedná owczárnia i jeden Pásterz.
Jn 10,22 I było poświącánie kościołá w Jeruzálem: a byłá zimá.
Jn 10,34 Odpowiedział im Jezus: A zaż nie nápisano jest w zakonie wászym, Iż jam rzekł: jesteście Bogowie?
Jn 11,1 A był niejáki chory imieniem Łazarz z Bethánijej, z miásteczká Máryjej i Marty siostr jego.
Jn 11,2 A Máryja byłá, ktora pomázáłá Páná máścią, i utárłá nogi jego włosámi swemi; tej to brát Łázarz był niemocen.
Jn 11,5 A miłował Jezus Marthę, i siostrę jej Máryją i Łázárzá.
Jn 11,6 A ták jáko skoro usłyszał że nie mogł, tedy ná ten czás wżdy mieszkał ná onymże mieścu dwá dni,
Jn 11,18 A byłá Bethánija blisko Jeruzálem, jákoby ná piętnaście stájánia.
Jn 11,19 A wiele z Żydow przyszli byli do Marty i Máryjej, áby je cieszyli po brácie ich.
Jn 11,26 A kożdy ktory żyw, á wierzy w mię, nie umrze ná wieki. Wierzysz temu?
Jn 11,28 A gdy to rzekłá: bieżáłá, i powołáłá Máryjej siostry swojej po cichu, mowiąc: Mistrz tu jest, á woła cie.
Jn 11,31 A tak Żydowie ktorzy byli z nią w domu, á cieszyli ją, gdy ujźrzeli Máryją iż rychło wstáłá i wyszłá, szli zá nią, mowiąc: Iż idzie do grobu, żeby tám płákáłá.
Jn 11,37 A niektorzy z nich mowili: Nie mogł że ten ktory otworzył oczy ślepo národzonego, uczynić, żeby ten był nie umarł?
Jn 11,38 Tedy Jezus po wtore zárzewniwszy sie sam w sobie, przyszedł do grobu. A byłá jaskinia, i kamień z wierchu był ná niej położony.
Jn 11,41 Zdjęli tedy kámień. A Jezus podniosszy ku gorze oczy, rzekł: Ojcze, dziękuję tobie iżeś mię wysłuchał:
