Słowo: a (1599) 
Wystąpienia 981-1000 z 1082
Łk 11,38 A Phárizeusz począł sam w sobie myśląc mówić, czemu bysie nie umył przed obiádem.
Łk 11,46 A on rzékł: I wam w zakonie biegłym biádá: á bowiém obciążacie ludzi brzemiony których unieść nie mogą, á sámi sie jednym pálcem swym nie dotykacie brzemion.
Łk 11,47 A biadá wam, którzy budujecie groby proroków: á ojcowie wászy pozábijáli je.
Łk 11,53 A gdy to do nich mówił, poczęli Phárizeuszowie i biegli w zakonie bárzo náciéráć, i ustá mu zátuláć wielą rzeczy,
Łk 12,1 A gdy wiele rzész około stało, ták iż jedni drugié deptáli, począł mówić do uczniów swoich. Strzeżcie sie kwásu Pháryzájskiégo, który jest obłudność.
Łk 12,2 A nié mász nic zákrytégo, coby sie wyjáwić nie miáło: áni tájemnégo, czegoby sie nie dowiedziano.
Łk 12,4 A mówię wam przyjaciołóm moim: Nie dajcie sie ustrászyć tym, którzy zábijáją ciáło, á po tym nie máją dáléj coby czynili.
Łk 12,7 Aleć i włosy głowy wászéj wszytkié są zliczoné. A przeto sie nie bójcie: drozszyście wy niźli wiele wróblów.
Łk 12,8 A mówię wam: Wszelki który mię wyzna przed ludźmi, i syn człowieczy wyzna go przed ánjoły Bożymi.
Łk 12,11 A gdy was będą wodzić do bóżnic, i do urzędów, i zwiérzchności, nie frásujciéż sie, jáko ábo cobyście odpowiedzieć ábo mówić mieli.
Łk 12,14 A on mu rzékł: Człowiecze, któż mię postánowił sędzią ábo dziélnikiem nád wámi?
Łk 12,25 A któż z was myśląc może jeden łokieć przydáć do wzrostu swego?
Łk 12,28 A jesliż trawá która dziś jest ná polu, á jutro bywa w piec wrzucona, ták Bóg przyodziéwa: jákoż więcéj was máłéj wiáry?
Łk 12,30 Abowiém tego wszytkiégo narodowie świátá szukáją. A Ociec wász wié że tego potrzebujecie.
Łk 12,38 A jesliby przyszedł o wtóréj straży, i jesliby o trzeciéj straży przyszedł, á ták by nálazł: błogosłáwieni są oni słudzy.
Łk 12,39 A to wiédzcie, iż gdyby wiedział gospodarz któréj godziny złodziéj ma przyśdź, czułby wżdy, á nie dopuściłby podkopáć domu swego.
Łk 12,42 A Pan rzékł: Który mniémasz jest wierny á roztropny száfarz, którégo Pan postánowił nád czeládzią swoją: áby im ná czás dał miarę pszenice.
Łk 12,45 A jesliby rzékł on sługá w sercu swoim, omieszkawá przyśdź pan mój: i począłby bić sługi i służebnice, i jeść i pić, i upijáć sie:
Łk 12,47 A on sługá który póznał wolą páná swego, á nie nágotował áni uczynił wedle woli jego, wielce będzie karan.
Łk 12,48 ále który nie wiedział, á uczynił co godnégo karánia, máło będzie karan. A od káżdégo którému wiele dano, wiele żądáć będą: á którému wiele zlécono, więcéj będą chcieć od niego.
