Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 12,2 I posłał niewolniká do robotnikow, gdy był czás áby wziął od robotnikow z owocu winnice:

Mk 12,13 I posłáli k niemu niektore z Fáryzeuszow i z Herodyjánow, áby go podchwycili słowy.

Mk 12,19 I pytáli go mowiąc, uczycielu, Mojżesz nam nápisał, jesli by czyj brát umárł i zostáwił żonę, á dzieci by nie zostawił, áby wziął brát jego żonę jego, i wzbudził nasienie brátu swemu.

Mk 13,5 A odpowidájąc im Jezus, począł mowić, Baczci áby was nikt nie zwodził.

Mk 13,10 I u wszystkich narodow, potrzebá pierwej, áby opowiedziáne było Ewánielijon.

Mk 13,18 Modlcie się záś áby nie było uciekánie wásze zimie.

Mk 13,34 Jáko człowiek idąc (precz) zostáwiwszy dom swoj, i dawszy władzą niewolnikom swym, i káżdemu robotę swą, á wrotnemu rozkazał áby czuł.

Mk 14,2 Mowili záś, nie w święto, áby nie był rozruch miedzy ludem.

Mk 14,10 A Judasz Iskáryjotski jeden ze dwunaście, odszedł do Arcyofiárownikow áby go im wydał.

Mk 14,35 A odszedszy máło padł ná ziemię i modlił się, jesliby być mogło áby od niego odeszłá godziná:

Mk 14,49 Co dzień byłem u was w kościele ucząc, á nie pojmáliście mię, ále áby się wypełniły pismá.

Mk 14,55 I szukáli árcyofiárownicy i wszytká rádá przeciw Jezusowi świádectwá, áby go na śmierć zdali, ále nie náleźli.

Mk 15,15 A Piłat chcąc tłuszczej dosyć uczynić, puścił im Bárabaszá, á Jezusá ubiczowánego podał áby był ukrzyżowan.

Mk 15,20 A gdy się náśmiali z niego, zwlekli go z szárłatu, i oblekli go w száty własne, i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.

Mk 15,21 I przymusili niektorego mi<.>mo idącego Symoná Cyrynejskiego, ktory szedł z polá, Ojca Alexándrá i Rufá, áby wziął krzyż jego.

Mk 16,1 A Gdy minął Szábát Máryja Mágdálená i Máryja Jákobowá i Sálome kupiły zioł, áby przyszedszy námázáły go.

Łk 1,43 I skąd mnie to, áby przyszłá mátká páná mego ku mnie?

Łk 2,1 Zstało się zaś we dnioch onych, wyszedł wyrok od Cesarzá Augustá, áby popisano wszytek świát.

Łk 2,24 I áby dáli ofiárę wedle wyrzeczenia w zakonie páńskim: parę synogárlic, ábo dwoie goląbiąt.

Łk 2,34 I twoję záś sámę duszę przenidzie miecz, áby się odkryły z wiela serc myśli: