Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 5,21 I poczęli rozmyśláć uczeni w piśmie i fáryzeuszowie mowiąc: Kto jest ten, ktory mowi bluźnierstwá: Kto może odpuszczáć grzechy, chybá sam Bog?

Łk 7,27 Ten jest o ktorym nápisano: Oto ja posyłam posłá mojego przed obliczym twoim, ktory zgotuje drogę twoję przed tobą.

Łk 7,39 Ujrzawszy záś fáryzeusz, ktory go był wezwał, rzekł w sobie mowiąc: Ten jeśliby był prorok, wiedziałby ktora i jáka jest niewiástá, ktora się go dotyka, iż grzeszna jest.

Łk 8,25 Rzekł záś im: Gdzie jest wiárá wászá? Bojąc się záś dziwowáli się mowiąc (jeden) ku drugim: Kto wżdy ten jest, iż i wiatrom rozkázuje i wodzie, i posłuszni są jemu?

Łk 8,41 A oto przyszedł mąż, ktoremu imię Jáir, á ten stárszym szkolnym był, i padszy do nog Jezusowych, modlił mu się, áby wszedł do domu jego,

Łk 9,9 I rzekł Herod: Johána ja ściąłem, kto zaś jest ten, o ktorym ja słyszę takowe (rzeczy,) szukał go widzieć.

Łk 9,13 I rzekł k nim: Dajcie wy im jeść. Oni záś rzekli: Nie mász u nas więcej tylko pięcioro chlebá, a dwie rybie, chybá bychmy szedszy nákupili, ná wszytek ten to lud, potraw.

Łk 9,24 Kto bo chciałby duszę swoję záchowáć, stráci ją, A ktoby strácił duszę swoję dla mnie, ten záchowa ją.

Łk 9,35 I głos był z obłoká mowiący: Ten jest syn moj umiłowány, tego słuchajcie.

Łk 9,48 I rzekł im: kto_by_kolwiek przyjął to pácholę ná imię moje, mnie przyjmuje: á kto_by_kolwiek mnie przyjął, przyjmuje (onego) ktory mię posłał. Kto bo mniejszy jest we wszech was, ten jest więtszy.

Łk 11,14 I był wyganiájący czártá, á ten był niemy. Stáło się záś gdy czárt wyszedł, przemowił niemy<.> I dziwowáłá się tłuszcza.

Łk 11,29 Záś gdy się tłuszcz nábieráło, náczął mowić: Rod ten złościwy jest, známieniá szuka, á známię nie będzie dano jemu, tylko známię Jonaszá proroká.

Łk 14,30 Mówiąc: iż ten człowiek począł budowáć, á nie mógł dokonáć.

Łk 14,32 Jeśliby záś nie tak, (tedy) on jeszcze dáleko będzie (á ten) poselstwo posławszy, prosi co ku pokojowi.

Łk 15,2 I szemráli Fáryzeuszowie i w piśmie uczeni, mowiąc, iż ten grzeszne przyjmuje, i je z nimi.

Łk 15,14 Gdy zaś wszytko potrawił, stał się głod mocny w kráinie onej, i ten począł niedostátek cierpieć.

Łk 15,20 I wstawszy przyszedł ku ojcu swemu. Jeszcze záś ten dáleko był, ujrzał go ociec jego, i użalił się: á przybieżawszy padł ná szyję jego, i pocáłował go.

Łk 15,24 Iż ten syn moj mártwy był, á ożył, i zginął był, i nálezion, i poczęli się weselić.

Łk 15,30 Gdy záś syn twoj ten zjadszy twoje imienie z nierządnicámi przyszedł, zárznąłeś jemu cielę syte.

Łk 16,1 Mowil záś i k uczniom swym: Człowiek niektory był bogáty, ktory miał száfarzá, a ten oskárżon do niego, jáko rozproszyciel májetności jego.