Słowo: co (1599) 
Wystąpienia 81-100 z 258
Mt 27,54 A setnik i ci co z nim byli strzegąc Jesusá, ujźrzawszy trzęsienié ziemie, i to co sie działo, zlękli sie bárdzo, mówiąc: Záistéć ten był synem Bożym.
Mt 28,11 Któré gdy odeszły, oto niektórzy z stróżów przyszli do miástá, i oznajmili przedniejszym kápłanóm wszytko co sie zstáło.
Mk 1,24 mówiąc: Co nam i tobie Jesusie Názáreński? przyszedłeś gubić nas? Znam cię któś jest, święty Boży.
Mk 1,36 I szedł zá nim Symon, i ci co przy nim byli.
Mk 1,44 I rzékł mu: Pátrz ábyś nikomu nie powiádał: ále idź, ukaż sie nawysszému kápłanowi: i ofiáruj zá oczyścienie twé co rozkazał Mojzész ná świadectwo im.
Mk 2,8 Co wnet poznawszy Jezus duchem swym, iż ták w sobie myślili, rzekł im: Czemu to myślicie w sercách wászych;
Mk 2,24 A Fáryzeuszowie mu mówili: Oto, co czynią w szábbáty, co sie nie godzi;
Mk 2,25 I rzekł im: Nigdyście nie czytáli co uczynił Dawid, gdy potrzebował á łáknął sam i co z nim byli;
Mk 3,8 i z Jerusálem, i z Jdumęiéj, i z za Jordánia, i którzy około Tyru i Sydonu, mnostwo wielkié, słysząc co czynił, przyszli do niego.
Mk 3,17 I Jákubá Zebedeuszowégo, i Janá brátá Jákubowégo: i dał im imioná Boánerges, co jest, synowie gromu.
Mk 4,10 A gdy sam tylko był, pytáli go ci co przy nim byli dwánaście o przypowieści.
Mk 4,16 Tákżeć i ci są co ná opoczystych są posiani: którzy gdy usłyszą słowo, nátychmiast je z rádością przyjmują:
Mk 4,22 Abowiém nic nie jest tájemnégo co by sie objáwić nie miáło: áni zstáło sie skrytym, ále iżby ná jásnią wyszło.
Mk 4,25 Abowiém kto ma, będzie mu dano: á kto nie ma, i to co ma, odéjmą od niego.
Mk 5,7 á wołájąc głosem wielkim, mowił: Co mnie i tobie Jesusie synu Bogá Nawysszégo? poprzysięgam cię przez Bogá ábyś mię nie męczył.
Mk 5,9 I pytał go: Co zá imię masz? I rzékł mu: Imię mi wojsko: ábowiém nas jest wiele.
Mk 5,14 A którzy je páśli, uciekli, i dáli znáć do miástá, i ná polá. I wyszli áby oglądáli co sie zstáło.
