Słowo: abowiem (1556) 
Wystąpienia 81-100 z 256
Mk 7,3 Abowiem Phárizeuszowie i wszytcy żydowie, jeśliby często rąk nie umywáli, nie jedzą, trzymájąc podánie stárszych,
Mk 7,8 Abowiem opuszczájąc przykazánie boże, trzymacie podánia ludzkie, omywánia wiáder, kielichow, i inne podobne tym czynicie wiele.
Mk 7,10 Abowie(m) Mojżesz rzekł. Czcij ojcá twego, i mátkę twoję. I ktoby złorzeczył ojcu álbo i mátce, śmiercią niechaj umrze.
Mk 7,21 Abowiem ze wnątrz z serc ludzi, złe myśli wychodzą, cudzołostwa, nieczystości, mężobojstwá,
Mk 7,25 Abowie(m) niewiastá nátychmiast jáko usłyszáłá o nim. ktorej corká miáłá duchá nieczystego, weszłá i upádłá do nog jego.
Mk 7,26 Abowiem byłá niewiástá pogáńská Syropheniszká rodem. I prosiłá go áby dyjabelstwo wyrzucił z corki jej.
Mk 7,27 Ktory rzekł jej. Dopuść pierwej iż násyceni będą synowie. Abowiem nie jest dobrze brać chleb synow i puszczać psom.
Mk 7,28 A oná odpowiedziáłá i rzekłá jemu. I owszem pánie. Abowiem i szczeniętá jedzą pos stołe(m) z odrobin dziatek.
Mk 8,35 Abowiem ktoby chciał duszę swoję zbáwioną uczynić, stráci ją. Ale ktoby strácił duszę swą dla mnie, i dla Ewánjelijej, zbáwi ją.
Mk 8,36 Abowiem co pomoże człowiekowi, by zyskał świát wszytek, á szkodę duszy swojej by uczynił.
Mk 8,38 Abowiem ktoby sie mnie sromał, i słow moich, w rodzáju tym cudzołożnym i grzesznym. I syn człowieczy będzie sie go sromał, gdy przydzie w chwale ojcá swego z ánjoły świętymi.
Mk 9,6 Abowiem nie wiedział co mowił. Bo byli bojáźnią przestrászeni.
Mk 9,34 A oni milczeli. Abowiem ná drodze miedzy sobą bádáli sie, ktoby z nich większy był.
Mk 9,39 A Jesus rzekł. Nie zábraniajcie jemu. Abowiem żadny nie jest ktory by czynił moc w imię moje, i mogł by rychło źle mowić o mnie.
Mk 9,40 Abowiem kto nie jest przeciwko wam, zá wámi jest.
Mk 10,27 I poglądnąwszy ná nie Jes(us) rzekł. U ludzi nie jest podobno. Ale u bogá nie. Abowiem wszytki rzeczy podobne są u bogá.
Mk 10,31 Abowie(m) wiele pierwszych będą ostátnimi. A ostátni pierwszymi.
Mk 11,13 I gdy ujźrzał z dáleká figę májącą liście, przyszedł, jeśli by snadź co nálazł ná niej. A gdy przyszedł do niej, nic nie nálazł krom liścia. Abowiem nie był czás fig.
Mk 11,18 To słysząc książętá kápłáńscy, i doktorowie, szukáli jákoby go zátrácili. Abowiem bali sie jego, bowiem wszytká tłuszcza dziwowáłá sie nád náuką jego.
Mk 11,32 Jeślibyśmy rzekli z ludzi. Bojemy sie ludu. Abowiem wszytcy mieli Janá iż prawdziwie prorokiem był.
