Słowo: á (1577) 
Wystąpienia 961-980 z 1349
Łk 22,36 Rzekł im tedy, ále teraz, kto ma mieszek, niechże go weźmie, także i sumki, á kto nie ma † niech † przeda płaszcz swoj á kupi miecz.
Łk 22,38 A oni rzekli, Pánie, oto tu dwá miecze, á on im rzekł, dosyć ci jest.
Łk 22,39 I wyszedszy jáko był zwykł, szedł ná gore oliwną: á zá nim też szli uczniowie † jego. †
Łk 22,41 A on odszedł od nich jákoby mogł rzucić kámieniem, á klęknąwszy ná koláná modlił się,
Łk 22,44 A będąc w boju, tym pilniej się modlił: á pot jego był jáko krople krwie pádájące ná ziemię.
Łk 22,61 A pan obrociwszy się pojźrał ná Piotrá: á rozpomniał Piotr ná mowę Páńską, jáko mu był powiedział, iż przedtym niż kur zápieje, trzykroć się mnie záprzysz.
Łk 23,3 I pytał go Piłat, mowiąc, tyżeś jest Krol Judszki? á on mu odpowiedziawszy, rzekł, Ty powiedasz.
Łk 23,9 Pytał go tedy wielem słow: á jemu nic nie odpowiedał.
Łk 23,15 Ale áni Herod: [bom was do niego odsyłał] á oto nie uczynił nic dla czegoby był śmierci godzien.
Łk 23,18 I záwołáłá wszytká wielkość, mowiąc, zátrać tego, á puść nam Bárábaszá.
Łk 23,25 I wypuścił † im † ktory był dla rostyrku i mordu wrzucon do więzienia o ktorego prosili: á Jezusá podał ná wolą ich.
Łk 23,30 Tedyć poczną mowić goram, Upádnicie ná nas: á págorkam, otrijcie nas.
Łk 23,33 A gdy przyszli ná miejsce ktore zowią Lisina tám go ukrzyżowáli i ony złoczyńce: jednego po práwej á drugiego po lewej stronie.
Łk 23,36 Nagrawáli go też i żołnierze, przychodząc, á ocet mu podájąć:
Łk 23,44 A było jákoby o szostej godzinie, á ciemność byłá po wszytkiej ziemi, áż do dziewiątej godziny.
Łk 23,45 I záćmiło się słońce, á zásłoná kościelna rozdarłá się w poły.
Łk 23,46 A Jezus záwoławszy głosem wielkim, rzekł, Ojcze w ręce twe [polecam] duchá mojego, á to rzekszy wytchnął.
Łk 23,53 I ziąwszy je uwinął w prześcierádło, á położył je w grobie ktory był w kamieniu wyciosány, gdzie jeszcze nigdy żaden nie był położon.
Łk 24,1 Dnia pierwszego po szábácie, bardzo rániuczko przyszły do grobu, niosąc one rzeczy wonne ktore były nagotowáły, á z nimi niektore.
Łk 24,5 A gdy siedny [przelękły] á schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: przecz szukacie żywiącego między umárłymy.
