Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 8,49 Odpowiedział Jesus: Jać czártá w sobie nie mam: ále czczę Ojcá mego, á wyście mię nie uczcili.

Jn 8,52 Rzekli mu tedy Żydowie: Terażeśmy poználi że czártá w sobie masz. Abráhám umárł i Prorocy: á ty powiedasz; Jeśliby kto strzegł mowy mojej; nie skosztuje śmierci ná wieki.

Jn 8,55 á przecię nie poználiście go: ále ja go znam. I jeślibych rzekł że go nie znam; będę podobnym wam kłamcą. Ale go znam, i mowy jego strzegę.

Jn 8,57 Rzekli tedy Żydowie do niego: Piącidziesiąt lat jeszcze nie masz; á Abráhámáś widział.

Jn 9,6 Rzekszy to, plunął ná ziemię, á uczynił błoto z śliny, i pomázał błotem oczy jego:

Jn 9,11 Odpowiedział: Człowiek on ktorego zowią Jesusem, uczynił błoto: i pomázał oczy me, á rzekł mi: Idź do sadzáwki Syloe, á omyj się. I szedłem, i umyłem się, i przejźrzałem.

Jn 9,20 Odpowiedzieli im rodzicy jego, i rzekli; Wiemy żeć to jest syn nász, á iż się ślepo národził:

Jn 9,28 Tedy mu łájáli, i mowili: Bądź ty jego uczniem: á my jesteśmy Mojzeszowymi uczniámi.

Jn 9,30 Odpowiedział on człowiek, i rzekł im: Toć jednák dziwno jest, że wy nie wiecie skąd jest, á wżdy otworzył oczy moje.

Jn 9,31 A wiemy iż grzesznych Bog nie wysłuchawa: ále jeśli kto jest chwalcą Bożym, á wolą jego czyni, tego wysłuchawa.

Jn 9,34 Odpowiedzieli, i rzekli mu: W grzechácheś się národził wszytek, á ty nas uczysz? I precz go wyrzucili.

Jn 9,35 Usłyszał Jesus iż go precz wyrzucili: á nálazszy go, rzekł mu: Wierzyszże ty w Syná Bożego?

Jn 9,39 I rzekł mu Jesus: Ná sądem ja przyszedł ná ten świát: áby ci ktorzy nie widzą widzieli: á ktorzy widzą ślepymi zostáli.

Jn 10,3 Temu odźwierni otwiera: á owce słucháją głosu jego: i názywa owce swe miánowicie, i wywodzi je.

Jn 10,4 A gdy wypuści owce swe, idzie przed nimi: á owce idą zá nim, bowiem znáją głos jego.

Jn 10,10 Złodziej nie przychodzi jedno żeby kradł, á zábijał i trácił: jam przyszedł áby żywot miáły, i obficiej miáły. $

Jn 10,12 Lecz najemnik i ktory nie jest pásterzem, ktorego nie są owce własne, widzi wilká przychodzącego, i opuszcza owce, i ucieka: á wilk chwyta i rozpłasza owce.

Jn 10,15 Jáko mię zna Ociec, i ja znam Ojcá: á duszę moję kłádę zá owce moje.

Jn 10,18 Nikt mi jej nie bierze, ále ja kłádę ją sam od siebie: i mam moc położyć ją; á mam moc zásię wziąć ją.