Słowo: á (1577) 
Wystąpienia 841-860 z 1349
Łk 14,27 A ktokolwiek nie nosi krzyżá swego á idzie zá mną, nie może być mym uczniem.
Łk 14,29 By snadź gdyby záłożył fundáment, á nie mogłby dokończyć, wszyscy pátrzający nie poczęli szydzić z nie(go).
Łk 14,30 Mowiąc, iż człowiek ten począł budowáć á nie mogł dokończyć.
Łk 15,4 Ktory z was człowiek májąc sto owiec á straciłby jedne z nich, nie opuści onych dziewiącidziesiąt i dziewiąci na puszczy, á biega zá ona co zginęłá, áż ją najdzie?
Łk 15,14 A gdy wszystko potrawił, stał się głod wielki w kráinie onej: á temu poczęło niedostáwáć.
Łk 15,17 A przyszedszy k sobie, rzekł, Jáko wiele najemnikow u ojcá mego obitują w chleby, á ja głodem ginę.
Łk 15,20 A wstaszy szedł do ojcá swego : á gdy jeszcze był dáleko, ujźrzał go ociec jego, i ulitował się: á przybieżawszy przypadł do szyje jego i pocáłował go.
Łk 15,21 I rzekł mu syn, Ojcze zgrzeszyłem przeciw niebu i przed tobą, † á † nie jestem dálej godzien zwáć się synem twoim.
Łk 15,23 A przywiodszy onego tłustego cielcá z'rznicie, á jedząc bądźmy dobrej myśli.
Łk 15,24 Abowiem ten moj syn umárł był, lecz ożył: i zginął był, á nálazł się: i poczęli być dobrej myśli.
Łk 15,25 A stárszy syn jego był ná polu: á gdy przychodząc był blisko domu, usłyuszał śpiewánie i tańce:
Łk 15,29 Lecz on odpowiedziawszy rzekł ojcu, Oto ták wiele lat służę tobie, á nigdym nie przestąpił rozkázánia twego, á mnieś nigdy nie dał kozłá, żebym by dobrej myśli z przyjacioły moimi.
Łk 15,31 A on mu powiedział, synu tyś záwżdy jest ze mną, á wszytkie dobra moje, sąć twoje.
Łk 16,1 Mowił też do uczniow swych, Był niektory bogáty człowiek, ktory miał szafárza: á ten był przed nim oskarżon, jako ten co rozspraszał dobrá tego.
Łk 16,6 A on powiedział, sto [bátow] oliwy. I rzekł mu, weźmi zapis swoj, á siadszy nátychmiast nápisz pięćdziesiąt
Łk 16,7 Potym drugiemu rzekł, á ty wieleś wienien? á on rzekł, sto korcy pszenice. I rzekł mu, wieźmisz zapis swoj, á nápisz ośmdziesiąt.
