Słowo: a (1599) 
Wystąpienia 781-800 z 1082
Łk 2,21 A gdy sie spełniło ośm dni iżby obrzezano dziéciątko: názwano jest imię jego JESUS, któré było názwano od ánjołá piérwéj niżli sie w żywocie poczęło.
Łk 2,22 A gdy sie wypełniły dni oczyścicnia jéj według zakonu Mojżészowégo, przynieśli go do Jeruzálem, áby go sstáwili Pánu,
Łk 2,25 A oto, był człowiek w Jeruzálem, którému imię Simeon: á ten człowiek spráwiedliwy i bogobojny, oczekawájący pociechy Izráelskiéj: á Duch święty był w nim.
Łk 2,27 I przyszedł w duchu do kościołá: A gdy wwodzili dzieciątko Jesusá rodzicy jefo, áby zá nie uczynili wedle zwyczáju zakonnégo:
Łk 2,33 A ociec jego, i mátká dziwowáli sie temu co o nim mówiono.
Łk 2,37 A tá wdową áż do lat ośmdziesiąt i cztérzech, która nie odchadzáłá z kościołá, postámi i modlitwámi służąc we dnie i w nocy.
Łk 2,39 A gdy wykonáli wszytko według zakonu Páńskiégo, wrócili sie do Gálilęiej, do Názáret miástá swégo.
Łk 2,40 A dziécię rosło i umacniáło sie pełné mądrości, á łáská Boża byłá w nim.
Łk 2,41 A rodzicy jego chodzili ná káżdy rok do Jeruzálem, ná dziéń uroczysty Páschy.
Łk 2,42 A gdy już był we dwunaście leciéch, gdy oni wstąpili do Jeruzálem wedle zwyczáju dniá świętégo.
Łk 2,43 A skończywszy dni gdy sie wrácáli, zostáło dziécię Jesus w Jeruzálem: á nie obaczyli rodzicy jego.
Łk 2,44 A mnimájąc że on był w towárzystwie, uszli dziéń drógi, i szukáli go między krewnymi i znájomymi.
Łk 2,45 A nie nálazszy, wrócili sie do Jeruzálem, szukając go.
Łk 2,47 A zdumiéwáli sie wszyscy, którzy go słucháli rozumowi i odpowiedziam jego.
Łk 2,48 A ujźrzawszy zdziwili sie. I rzekłá do niego mátká jego: Synu, Cóżeś nam ták uczynił: oto ociec twój i ja żáłośni szukáliśmy cię.
Łk 2,50 A oni nie zrozumieli słowá któré im mówił.
Łk 2,51 I zstąpił z nimi, i przyszedł do Názáret: á był im poddány. A mátká jego wszytkié té słowá záchowáłá w sercu swym.
Łk 3,9 Boć już siekiérá do korzenia drzéw jest przyłożona. A przetóż wszelkié drzewo nie rodzącé owocu dobrégo, będzie wycięté i w ogiéń wrzuconé.
Łk 3,11 A odpowiedájąc mówił im: Kto ma dwie sukni, niech da niemájącému: á kto ma pokármy, niech tákże uczyni.
Łk 3,13 A on rzékł do nich: Nic więcéj nie czyńcie nád to co wam postanowiono.
