Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mt 23,11 Ale ten ktory jest nawięczszy z was niechaj będzie sługą wászym.

Mt 24,6 I usłyszycie walki, i wieści o walkach, pátrzcież ábyście sobą nie trwożyli: ábowiem muszą się stáć ty wszytki rzeczy, Ale jeszcze nie jest koniec.

Mt 24,37 Ale jáko było zá dni Noego, ták będzie i przyście Syná człowiecze(go).

Mt 25,4 Ale mądre wzięły były oleju w naczynia swoje z kágáńcámi swemi.

Mt 25,9 I odpowiedziáły one mądre, mowiąc, Obawamy się, żeby i nam i wam nie dostáło, Ale idźcie raczej do tych co przedáją, i kupcie sobie.

Mt 26,11 Abowiem záwsze będziecie mieć ubogie miedzy sobą, Ale mnie nie zawsze mieć będziecie.

Mt 27,4 Mowiąc, Zgrzeszyłem wydawszy krew' niewinną, Ale oni rzekli, Coż nam do tego? ty ujźrysz.

Mk 1,44 A rzekł k niemu, Strzeżże ábyś nikomu nic nie powiedał ale idź á ukaż się sam Kápłanowi, ofiárowawszy zá oczyścienie twe to co rozkazał Mojżesz ku świadectwu im.

Mk 3,7 Ale Jezus z swymi zwolenniki uszedł do morzá, á wielki poczet ludzi z Gálilejej i z Judy zá nim szedł.

Mk 3,12 Ale on ná nie bárzo fukał áby go nie oznajmowáli.

Mk 3,29 Ale ktobykolwiek bluźnił przeciw Duchowi świętemu, nie ma odpuszczenia ná wieki, owszem jest winien potępieniá wiecznego.

Mk 4,11 A on im powiedział, Wamci dano poznáć tájemnicę Krolestwá Bożego, Ale tym ktorzy ná stronie są, wszytko bywa w przypowieściách.

Mk 4,17 Ale nie máją korzeniá w sobie, owszem są docześnymi, á potym gdy przyjdzie uciśnienie, ábo prześládowánie dla słowá, nátychmiast się obrażáją.

Mk 4,19 Ale stáránia świátá tego, i zdrádliwe bogactwá i chciwości ktore są w inych rzeczách wszedszy zágłuszają słowo, ták iż bywa bez pożytku.

Mk 4,32 Ale gdy będzie wsiáne, wschodzi, i bywa więczsze nád ine jarzyny, á podawa z siebie gáłęzie wielkie, tak iż pod cieniem jego mogą mieć gniazdá ptacy powietrzni.

Mk 5,19 Ale mu Jezus nie dopuścił, owszem mu rzekł, Idź do domu twojego do swych, á oznajmi im jáko wielkie rzeczy z tobą Pan uczynił, á jáko się nád tobą zlitował.

Mk 5,39 I wszedszy, rzekł im, Przeczże płáczecie á sobą trwożycie? dzieweczká ta nie umárłá, ale zásnęłá.

Mk 6,9 Ale iżby się obuli w trzewiki, á iżby nie obłoczyli dwu sukien.

Mk 6,24 Ale oná wyszedszy, rzekłá mátce swej, Oczże mam prosić? á oná jej powiedziáłá, O głowę Janá krzcicielá.

Mk 6,26 Ale się Krol bárzo záfrásował, dla przysięgi i dla onych ktorzy z nim społu siedzieli, nie chcąc jej odrzucáć ná stronę.