Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 7,11 Ale wy mowicie. Jeśliby rzekł człowiek ojcu álbo mátce. Korban, co jest dar, ktorykolwiek <ż>e mnie jest, tobie będzie pożyteczen,

Mk 7,15 Nic nie jest zewnątrz człowieká wchodzącego weń, co by mogło jego pokalić. Ale ktore z człowieká pochodzą, ty są ktore człowieká pokaláją.

Mk 8,35 Abowiem ktoby chciał duszę swoję zbáwioną uczynić, stráci ją. Ale ktoby strácił duszę swą dla mnie, i dla Ewánjelijej, zbáwi ją.

Mk 9,13 Ale powiádam wam, iż i Helijasz przyszedł (i uczynili jemu cokolwiek chcieli) jáko nápisano jest o nim.

Mk 9,22 I częstokroć go w ogień i w wodę miece, áby go strácił. Ale jeśli co możesz wspomoż nas, zmiłowawszy sie nád námi.

Mk 10,6 Ale od początku stworzenia. Mężá á niewiastę uczynił je bog.

Mk 10,24 A zwolennicy zumieli sie z słow jego. Ale Jesus zásie rzekł im. Synaczkowie jáko trudno jest dufájące w pieniądzach, do krolestwá bożego wniść?

Mk 10,27 I poglądnąwszy ná nie Jes(us) rzekł. U ludzi nie jest podobno. Ale u bogá nie. Abowiem wszytki rzeczy podobne są u bogá.

Mk 10,38 Ale Jesus rzekł im. Nie wiecie czgo prosicie. Możecie pić kielich ktory ja piję? Albo krztem ktorym ja bywam krzczo(n) być okrzczeni?

Mk 10,42 Ale Jesus wezwawszy ich, mowił im. Wiecie iż ci ktorzy widzą sie rozkázowáć pogánom, pánują nád nimi, książętá ich, moc máją ich.

Mk 10,43 Ale nie ták jest miedzy wámi, ále ktokolwiek chciałby być większy, będzie wász służebnik.

Mk 11,23 Záprawdę powiádam wam, iż ktokolwiek by rzekł tej gorze, podźwignij sie, á wupuść sie w morze, i nie wątpił by w sercu swoim. Ale wierzyłby iż cokolwiekby rzekł zstánie sie, będzie jemu.

Mk 12,14 Ktorzy przyszedwszy rzekli jemu. Mistrzu, wiemy iżeś prawdziwy, i nie dbasz ná żadnego. Bowiem nie pátrzysz ná oblicze ludzkie, ale w prawdzie drogi bożej náuczas. Godzi li sie dáwáć dań césarzowi, czyli nie damy?

Mk 12,25 Abowiem kiedy z martwych wstáną, áni żony pojmują, áni za mąż idą. Ale są jáko ánjołowie boży, w niebiesiech.

Mk 13,7 I gdybyście słucháli walki i domniemánie walk, nie bojcie sie. Abowiem musi to być. Ale jeszcze nie koniec.

Mk 13,11 I gdyby wiedli was wydáwáć, nie chciejcie przed tym myślić co byście mowili. Ale co by dano wam było w onę godzinę, to mowcie. Abowiem nie wy jesteście mowiący, ále duch święty.

Mk 13,18 Ale modlcie sie áby zimie nie były.

Mk 13,20 I by nie ukrocił pan dni onych, nie było by zbáwione wszelkie ciáło. Ale dla wybránych ktore wybrał ukrocił dni.

Mk 13,24 Ale w one dni, po udręczeniu onym, słońce będzie záćmiono, i księżyc nie da świátłości swojej,

Mk 14,7 Abowiem ubogie záwżdy macie z sobą, i kiedy będziecie chcieli, możecie im dobrze czynić. Ale mnie nie záwżdy macie.