Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 9,5 Abowiém nie wiedział co mówił: bo przestrászeni bojáźnią byli.

Mk 9,38 A Jesus rzékł: Nie zákazujcie mu. Abowiém żaden nie jest, który by czynił cudá w imie moje, á mógłby prędko źle mówić o mnie.

Mk 10,45 Abowiém i syn człowieczy nie przyszedł áby mu służono, ále áby służył, i dał duszę swą okupem zá wielu.

Mk 11,18 Co usłyszawszy przedniejszy kápłani i Doktorowie, szukáli jákoby go zátrácili. Abowiém sie go bali: iż wszytká rzésza dziwowáłá sie náuce jego.

Mk 12,25 Abowiém gdy zmartwychwstáną, áni sie żenić będą, áni zá mąż chodzić: ále są jáko ánjołowie w niebiesiéch.

Mk 12,36 Abowiém sam Dawid mówi w Duchu S. Rzékł Pan Pánu memu, siądź po práwicy mojéj, áż położe nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twóich.

Mk 13,8 Abowiém powstánie naród przeciw narodowi, i królestwo przeciw królestwu: i będą miejscámi trzęsienia ziemie: i głody. Początek to boleści.

Mk 13,11 A gdy was wodzić będą wydawájąc, nie myślcie przed tym co byście mówić mieli: ále co wam będzie dano onéj godziny, to mówcie. Abowiém nie wy jesteście którzy mówicie: ále Duch S.

Mk 13,19 Abowiém oné dni będą tákimi uciskámi, jákié nie były od początku stworzenia któré stworzył Bóg áż dotąd, áni będą.

Mk 14,5 Abowiém mógł sie ten olejek, przedáć drożéj niż zá trzystá groszy, i rozdáć ubogim, i gniewáli sie ná nię.

Mk 14,56 Abowiém wiele ich przeciw jemu fałszywie świádczyli: lecz świádectwá zgodné nie były.

Mk 15,10 Abowiém wiedział iż go z zazdrości byli najwysszy kápłani wydáli.

Łk 1,44 Abowiém oto jáko zstał sie głos pozdrowienia twego w uszách moich skoczyło od rádości dziéciątko w żywocie moim.

Łk 1,48 Iż wejźrzał ná niskość służebnice swojéj. Abowiém oto odtąd błogosłáwioną mię zwáć będą wszytki narody.

Łk 1,49 Abowiém uczynił mi wielkié rzeczy który możny jest, i święté imię jego.

Łk 3,8 Czyńcie tedy owoce godné pokuty: á nie poczynajcie mówić, Ojcá mamy Abrahámá. Abowiém wam powiedam, iż mocen jest Bóg z tych kámieni wzbudzić˝ syny’ Abráhámowi.

Łk 5,9 Abowiém go było zdumienié ogárnęło, i wszytkié co przy nim byli, z połowu ryb, który pojmáli.

Łk 6,43 Abowiém nie jest drzewo dobré, któré czyni złé owoce: áni drzewo złé któré czyni owoc dobry.

Łk 6,45 Człowiek dobry z dobrégo skárbu sercá swégo wynosi dobré: á zły człowiek, ze złégo skárbu wynosi złé. Abowiém z obfitości sercá, ustá mówią.

Łk 7,5 Abowiém naród nasz miłuje: i on nam zbudował bóżnicę.