Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 4,2 i náuczał je w przepowieściach bárzo wiele, i powiádał im w onej náuce swojej.

Mk 4,4 A gdy sieje jedno upádło wedle drogi, á przyleciawszy ptácy niebiescy, pojedli je.

Mk 4,7 A drugie pádło miedzy ciernie, á gdy sie wznioslo ciernie, zádusiło je, i nie dáło owocu.

Mk 4,15 A ci są ktorzy przy drodze: gdzie bywa wsiane słowo, á gdy je usłyszą, nátychmiást przychodzi szátan, i bierze im słowo, ktore wsiáne jest w ich sercach.

Mk 4,16 Tákże też ci są co ná skálistej ziemi bywáją rozsiewáni: Ktorzy jáko skoro usłyszą słowo, wnet je z rádością przyjmują

Mk 4,30 I mowił jeszcze: ko(mu) przypodobámy krolestwo Boże. Albo ktorej przypowieści przyrownamy je?

Mk 4,32 A gdy je ták wsieją, wyrásta w drzewo, i bywa więtsze niż wszystkie járzyny, i puszca gáłęzie wielkie, ták iż mogą pod cieniem jego ptacy powietrzni mieszkáć.

Mk 5,14 A oni co je paśli, uciekwszy powiedzieli tę rzecz w mieście, i po wsiach. Tedy wyszli ludzie chcąc widzieć co sie było stáło,

Mk 6,7 Potym przyzwał dwunaście: i począł je rozsyłáć po dwu, á dáwał im moc nád duchy nieczystemi.

Mk 6,29 Co usłyszawszy zwolennicy jego, przyszli, i wzięli ciáło jego, i pochowáli je w grobie.

Mk 6,33 Widząc tłuszcze że odjeżdżają, i dowiedziáło sie ich wiele: tedy ze wszystkich miast pieszo zbieżeli sie tám, i uprzedzili je.

Mk 6,36 Opuść je, áby szedszy tu do okolicznych wsi i miásteczek, nákupili sobie pokármow ktore by jedli.

Mk 6,48 A widząc je że prácują á robią wiosłámi, bo im był wiátr przeciwny, tedy około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich chodząc po morzu, i chciał je minąć.

Mk 7,2 A gdy ujźrzeli niektore z zwolennikow jego á oni pospolitemi rękomá, to jest nie_umytemi, jedzą chleb: gánili je z tego.

Mk 8,3 á jeślibym je opuścił głodnemi á łácznemi do domu swego, ustáną ná drodze: bo niektorzy z nich z dáleká przyszli.

Mk 8,9 A było tych ktorzy jedli, jákoby czterzy tysiące, potym je rozpuścił.

Mk 8,13 I opuściwszy je, wstąpił zásię do łodzi, i przewiozł sie ná onę stronę morzá.

Mk 9,2 A po sześci dniach, pojął z sobą Jezus Piotrá, i Jákuba, i Janá, i wiodł je ná gorę wysoką sáme osobno, i przefigurował sie przed nimi.

Mk 9,7 I stał sie jest obłok zásłániájący je: przyszedł też i głos z obłoku, mowiąc: To jest syn moj najmilszy słuchajcie go.