Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 23,0 Kapitułá. 23. O męce i ukrzyżowániu Krystusowem, i o dwu zbojcách, ná ostátek o pogrzebie Krystusowym.

Łk 24,0 Kapitułá 24. 1. Krystus będąc z martwych wzbudzony, ukazał się dwiemá niewiástam. 13. I dwiemá zwolennikom w drogę idącym. 36. Potym wszytkim zwolennikom swoim. 45. Náucza je. 51. Wzięt jest do niebá. 52. Chwalą go.

Jn 1,0 Święta Ewánjelija Jezusá Krystusá, nápisána przez Janá świętego. Kapitułá 1. 1. Bostwo Páná Jezusowe. 14. Człowieczeństwo jego. 17. Urząd jego. 15. Świádectwo Janá Krzcicielá. 35. I inych ktore Jezus ná to powołał.

Jn 2,0 Kapitu(łá) 2. 1. Odmienia wodę w wino. 14. Wygania kupce z kościołá. 19. Opowieda im śmierć i zmartwychwstánie swoje. 23. Wiele ich do siebie náwráca. 35. Nie ufa ludziam.

Jn 3,0 Kapitu(łá) 3. 3. Uczy Nikodemá o odrodzeniu. 15. O wierze. 16. O miłości Bożej przeciw wszytkiemu świátu. 27. Jan dawa świádectwo o Krystusie.

Jn 4,0 Kapitu(łá) 4. 1. Rozmowá Krystusowá z Sámárytanką. 34. Zápálczywa miłość ku Ojcu swemu i k domowi jego. 39. Náwrocenie Sámárytanow. 45. I Gálilejczykow. 47. Uzdrowion syn dworzániná niektorego.

Jn 5,0 Kapitu(łá) 5. 8. Gdy uzdrowił człowieká powietrzem ruszonego. 16. Nátychmiast go prześladują nieprzyjaciele jego. 32. Lecz świádectwem Ojcá swego. 33. I Janowym. 36. I tákże spraw swych. 39. K temu i z pism, okázuje jákim jest.

Jn 6,0 Kapitułá 6. 1. Karmi lud pięciorgiem chlebá i dwiemá rybámi. 15. Ucieka áby Krolem nie był. 26. Kazánie jego o pożywániu duchownym ciáłá jego. 63. Jáko bywa przyjmowan.

Jn 7,0 Kapitułá 7. 1. Krystus uchodzi do Gálilejej obawájąc się śmierci. 8. Nie chce ić ná dzień święty. 12. 40. Rozmaite o nim wieści wszczynáją się miedzy ludem pospolitym. 17. Sposob poznawánia prawdy. 24. W Szábát słuszy dobrze czynić. 37. Nápomina lud wzywájąc je do żywych wod. 46. Bronią go słudzy miejscy. 51. I Nikodem.

Jn 9,0 Kapitu(łá) 9. 1. Ślepo národzony uzdrowion. 10. Dawá świádectwo o Krystusie. 35. Bierze náukę od niego.

Jn 10,0 Kapitu(łá) 10. 7. Krystus się zowie drzwiámi. 14. Dobrym pásterzem. 24. Pytáją go jeśli on jest Krystus. 34. Książętá są názwáni Bogi.

Jn 11,0 Kapitu(łá) 11. 1. Łázarz niemocen. 21. Po świętych rozmowách z Martą i z Máryją Jezus go z martwych ożywia. 47. Fáryzeuszowie rádzą się przeciw Krystusowi. 50. Kájfasz prorokuje.

Jn 12,0 Kapitułá 12. 3. Máryja náciera nogi Krystusowe. 14. Zacnie wjeżdża do Jeruzálem. 20. Wiele Grekow żądáją widzieć Krystusá. 24. A tám z nimi ma wiele świętych rozmow.

Jn 13,0 Kapitułá 13. 5. Jezus umywa nogi zwolennikom. 14. Nápomina je ku pokorze. 21. Opowieda zdrádę Judaszowę. 34. Nápomina je ku miłości. 38. Opowieda Piotrowi że się go ma záprzeć

Jn 14,0 Kapitułá. 14. 1. Cieszy miłośniki swe. 2. Powieda iż ma wstąpić do niebá áby nam tám miejsce zgotował. 10. Jedność miedzy nim i miedzy Ojcem. 13. Nápomina ku modlitwie. 23. Wielkie Obietnice tym ktorzy strzegą słowá jego.

Jn 15,0 Kapitu(łá) 15. 1. W podobieństwie mácice i látorośli okázuje jáką miłość zwolennicy społecznie záchowáć máją. 16. Apostołowie wybráni od Krystusá. 18. Máją być od świáta w nienawiści. 26. Obiecan im Duch święty.

Jn 17,0 Kapitu(łá) 17. 1. Modlitwá Krystusowá do Ojcá zá sámym sobą. 9. Zá Apostoły. 20. I zá wszytki wierzące.

Jn 18,0 Kapitu(łá) 18. 1. Jezus pojman w ogrodzie. 13. Wiedzion do Annaszá. 17. Piotr się go przy. 28. Oddan Piłatowi. 33. Pyta go dziwnym obyczájem. 40. A gorzej się z nim obchodzą niż z jáwnym złoczyńcą.

Jn 19,0 Kapitułá 19. 1. Krystus ubiczowan. 2. Ukoronowan. 8. Piłat się obawa. 12. Stára się jákoby go wybáwił. 16. Zdawa go áby był ukrzyżowan. 19. Pisze tytuł nád krzyżem. 23. Száty Krystusowe. 27. Porucza mátkę. 30. Skosztowawszy octu, Wypuszcza duchá. 34. Bok jego przebodzion. 40. Pogrzebion.

Jn 20,0 Kapitu(łá) 20. 1. Mágdálená przyszłá do grobu. 3. Potym Piotr i Jan. 12. Dwá Anjeli ukazali się Mágdálenie. 14. Potym i Krystus w osobie ogrodnika. 19. Ukazał się też i swoim zwolennikom. 22. Dáwá im Duchá świętego. 27. Karze Thomaszá.