Słowo: ten (1556) 
Wystąpienia 61-80 z 179
Mk 15,39 A widząc setnik ktory ná przeciwko stał, iż ták wołájąc duchá wypuścił, rzekł. Záprawdę, ten człowiek syn boży był.
Łk 1,28 Ten będzię wielki, i synem nawyszszego będzie wezwan. I da jemu pan Bog stolice Dawidá oycá jego,
Łk 1,32 A oto Elżbietá przyrodzona twoja, i oná poczęła syná w stárości swojej, á ten księżyc szosty jest onej ktorą zową niepłodną.
Łk 1,36 A oto Elżbietá przyrodzona twoja, i oná poczęła syná w starości swojej, á ten księżyc szosty jest onej ktorą zową niepłodną.
Łk 2,2 Ten popis pierwszy, stał się od stárosty Syryjskiego Cyriná.
Łk 2,26 A ten odpowiedź wziął był od duchá świętego, iż nie miał ujźrzeć śmierci, áżby oglądał Chrystusá páńskiego.
Łk 2,34 I błogosłáwił im Simeon, i rzekł do Máryjej mátki jego Oto położon jest ten ná upad, i ná powstánie wielom w Izraelu. I ná znamię ktoremu sie wiele ich sprzeciwią.
Łk 4,22 I wszytcy świádectwo mu dawáli, i dziwowáli sie z wdzięczności słow, ktore pochodziły z ust jego, i mowili. Izali ten nie jest syn Jozephow?
Łk 4,25 W prawdzie mowię wam wiele wdow było, czásu dniow Helijaszowych w ludu Izráelskim w ten czás kiedy zámknione było niebo przez trzy látá i księżycow sześć, gdy sie zstał głod wielki po wszytkiej ziemi,
Łk 5,21 I poczęli myślić mistrzowie, i Pharyzeuszowie mowiąc. I kto jest ten ktory mowi bluźnierstwá. Kto może odpuszczać grzechy jedno sam Bog.
Łk 7,27 Abowiem ten jest o ktorym nápisano jest. Oto ślę ánjołá mojego przed obliczym twoim, ktory zgotuje drogę twoję przed tobą.
Łk 7,39 A obaczywszy to Fárizeusz ktory go był wezwał, mowił sam w sobie rzekąc. Ten by był prorokiem wiedziałby owszejki ktora i jáka jest niewiástá ktora dotyka sie jego, ábowiem grzeszna jest.
Łk 7,43 Odpowiádájąc Simon rzekł. Mniemam iż ten komu więćej odpuścił. A on rzekł jemu. Práwieś osądził.
Łk 7,49 I poczęli ktorzy wspołe(m) siedzieli mowić sámi w sobie. I kto jest ten, ktory też grzechy odpuszcza.
Łk 8,25 A rzekł im. Gdzie jest wiárá wászá? Ktorzy bojąc sie dziwowáli sie wespołek mowiąc. I coś mniemasz ten jest, iż i wiátrom i morzu przykázuje? i posłuszne są jemu?
Łk 8,28 Ten gdy uźrzał Jesusá, upadł przed nim, i wołájąc głosem wielkim rzekł. Co mnie i tobie Jezusie synu bogá najwyższego? Proszę cie, ábyś mie nie męczył.
Łk 8,34 Ten uczynek gdy ujźrzeli ci ktorzy pászli, uciekli, i opowiedzieli do miástá i do wsi.
Łk 9,35 I głos zstał sie jest z obłoku mowiacy. Ten jest syn moj miły, jego słuchajcie.
Łk 9,48 Ktokolwiekby przyjął dziecię to w imię moje, mnie przyjmuje. A ktokolwiekby mnie przyjął, przyjmuje onego ktory mnie poslał. Abowiem kto mniejszy jest miedzy wámi wszytkimi, ten większy jest.
Łk 11,29 A gdy sie tłuszcze schodziły począł mowić. Rodzaj ten, rodzaj złosny jest. Známieniá szuká, á známię nie będzie dano jemu, jedno známię Jonaszá proroká.
