Słowo: ábowiem (1563) 
Wystąpienia 61-80 z 88
Łk 10,13 Biádáż tobie Chorázyn, biádáż tobie Bethsáidá, ábowiem gdyćby w Tyru i Sydonie tákie cudá czynione były, jakie się w tobie działy, uználiby się, siedząc w worze i w popiele
Łk 13,33 A wszákoż potrzebá mi dziś i jutro i trzeciego dniá ić w drogę, ábowiem się nie przydáwa aby prorok miał zginąć oprocz w Jeruzálem.
Łk 14,14 A będziesz szcześliwym iż nie będą mogli oddáć tobie, ábowiem ci będzie oddano przy zmartwychwstániu spráwiedliwych.
Łk 16,15 Tedy im on rzekł, Wy jesteście ktorzy sámi siebie uspráwiedliwiacie przed ludźmi, ále Bog zná sercá wásze, ábowiem to co jest u ludzi wyniosłego, obrzydłe jest przed Bogiem.
Łk 17,21 Anić rzeką, Otoć tu, ábo tám oto jest, ábowiem oto Krolestwo Boże miedzy wámi jest.
Łk 19,5 Ale gdy przyszedł ku onemu miejscu, pojźrawszy ku gorze Jezus, ujźrał go i rzekł ku niemu, Zácheuszu zstąp rychło, ábowiem dziś potrzebá mi zostáć w domu twym.
Łk 20,19 Tedy Książętá kápłáńskie i Doktorowie chcieli się nań rzucić rękomá tegoż tám czásu, jedno iż się ludu bali, ábowiem poznali iż ná nie przytaczał to podobieństwo.
Łk 20,33 A ták przy zmartwychwstániu czyjá to z nich będzie żona? ábowiem siedḿ mieli ją zá żonę.
Łk 20,36 Ani już więcej umieráć mogą, ábowiem rowni są Anjołom, á są synmi Bożymi, gdyż są synowie zmartwychwstania.
Łk 21,23 Biadá tedy będzie brzemiennym, i dziateczkam ssącym w onych czásiech, ábowiem będzie ścisk wielki w tej ziemi, á gniew w ludu tym.
Jn 3,18 Ktoryć wierzy weń nie będzie potępion, á kto zásię nie wierzy, już potępionym jest, ábowiem nie uwierzył w imię jednorodzonego Syná Bożego.
Jn 4,22 Wy chwalicie co nie wiecie, á myć chwalimy co wiemy, ábowiem jest zbáwienie z Żydow.
Jn 4,42 A mowili niewieście: Już nie ná twą powieść więcej wierzymy, ábowiem jużechmy sami słyszeli, i wiemy żeć ten jest prawdziwie on zbáwiciel świátá Krystus.
Jn 5,13 Lecz ten co był uzdrowion nie wiedział kto to był, ábowiem Jezus uszedł był z onego zgromádzenia, ktore ná onym miejscu było.
Jn 5,36 Aleć ja mam świádectwo więtsze niżli Jan, ábowiem spráwy ktore mi Ociec dał ábych je odprawował, tyż sámy spráwy ktore ja czynię, dawáją o mnie świadectwo iż mię Ociec posłał.
Jn 5,38 I słowá je(go) nie macie w sobie mieszkájącego, ábowiem temu ktorego on posłał, wy nie wierzycie.
Jn 7,39 (A toć mowił o duchu ktorego wziąć mieli wierzący weń, ábowiem jeszcze nie był Duch święty, bo Jezus jeszcze nie był uwielbion).
Jn 8,44 Wy z ojcá dyjábła jesteście, á pożądliwości ojcá wászego czynić chcecie, onci był mężobojca od początku, i w prawdzie nie został, bo w nim niemász prawdy, ilekroćkolwiek powieda, kłamstwo sam z siebie powieda, ábowiem jest kłamcá i ociec kłamstwá.
Jn 9,22 Toć mowili rodzicy jego że się bali Żydow, ábowiem już postánowili byli Żydowie, iż jeśliby go kto wyznał Krystusem, áby był z bożnice wyrzucon.
Jn 12,26 Jeśli mnie kto służy, niechżeć zá mną idzie, ábowiem gdzie ja będę, tám i sługá moj będzie, A jeśli mnie kto służyć będzie, uczci go Ociec moj.
