Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 9,22 I często miotał go i do ogniá i do wod, áby go stráćił: ále możeszli co, pomoż nam, zlitowawszy się nád námi.

Mk 9,37 Ktożkolwiek jedno z tákowych dziateczek przyjmie w imię moje, mnie przyjmuje: á ktokolwiek mnie przyjmuje, nie mnie przyjmuje, ále tego ktory mię posłał.

Mk 10,8 I będą dwá w jedno ćiáło, á ták już dálej nie są dwá, ále jedno ćiáło.

Mk 10,27 A Jezus pojzrzawszy ná nie, rzekł, U ludzić niepodbno, ále nie u Bogá: ábowiem u Bogá wszystko jest podobno.

Mk 10,40 Ale siedzieć po prawicy mojej i po lewicy mojej, nie mojá jest dáwáć, ále ktorym jest nágotowano.

Mk 10,43 Lecz miedzy wámi ták [nie będzie:] ále ktoby chćiał być wielkim miedzy wámi, będzie sługą wászym:

Mk 10,45 Abowiem i syn człowieczy nie przyszedł áby mu służono, ále żeby służył, i dał duszę swą okupem zá wielu.

Mk 12,14 A oni przyszedszy, rzekli mu, Náuczyćielu, wiemy żeś prawdziwy jest, á niedbasz ninakogo: ábowiem nie pátrzasz ná osobe ludzką, ále w prawdzie drogi Bożej uczysz: Godzili się dáć czynsz Cesárzowi abo nie? Damysz ábo nie damy?

Mk 12,25 Abowiem gdy z martwych wstáną, áni się źemią, áni zá niąż wydáją: ále jáko ánjołowie oni ná niebiesiech

Mk 12,27 Nie jestći Bog umárłych, ále Bog żywiących: á przetoż wy bárzo błądzićie.

Mk 13,11 A gdy was wydáne wodzić będą, nie troszćiesz się przed tym cobyśćie mowili, áni rozmyślajćie: ále cokolwiek by wam było dano onej godziny, to mowćie: abowiem nie wy jesteśćie ktorzy mowićie, ále duch on święty.

Mk 14,29 A Piotr mu rzekł, choćiażby się też wszyscy z gorszyli, ále nie ja.

Mk 14,36 I mowił, Abbá Ojcze, wszytko tobie podobno, przenieś odemnie ten kubek: [wszákże nie to co ja chce, ále co ty.]

Mk 14,38 Czujćież á modlćie się, byśći nie przyszli w pokuszenie. Boć duch ochotny, ále ćiáło mdłe.

Mk 14,49 Ná káżdym dzień był u was w kośćiele ucząc, á nie pojmáliśćie mię, ále żeby się wypełniły pismá.

Mk 14,55 A przedniejszy ofiárownicy i wszytká siedząca rádá szukali przeciw Jezusowi świádectwá, áby go o śmierć przypráwili: ále nie náleźli.

Łk 5,31 A Jezus odpowiedziawszy, rzekł do nich nie potrzebując zdrowi lekárzá, ále ci co się źle máją .

Łk 6,48 Podobny jest człowiekowi dom budującemu, ktory wykopawszy i wybrawszy głęboko, zakłada też grunt ná opoce. A gdy wezbrałá powodź, otrąciłá się rzeká o on dom, ále go nie mogłá poruszyć, bo jest záłożony ná opoce.

Łk 7,7 † Przetoż nie miałem się zá godnego ktorybym przyść miał do ciebie: ále rzec słowem, á ozdrowieje sługá moj. †