Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mt 25,9 Odpowiedájąc záś mądre mowiły. By snadź nie dostało nam i wam, idźcie ráczej ku przedającym i kupcie sobie.

Mt 25,10 Gdy záś poszły kupowáć przyszedł żenich, á ktore były gotowe weszły z nim ná wesele, i zámkniono drzwi.

Mt 25,11 Potym záś przyszły i drugie dziewice mowiąc, Pánie, Pánie, otworz nam.

Mt 25,14 Jáko bo człowiek niektory odchodząc, przyzwał swoje niewolniki, i podał im májętności swoje.

Mt 25,15 A owemu przedsię dał pięć tálántow, owemu záś dwá, owemu záś jeden. Káżdemu wedle jego możności, i odszedł wnet.

Mt 25,16 Szedszy záś co pięć tálántow wziął, robił imi, i uczynił drugie pięć tálántow.

Mt 25,17 Tákże i ten co dwá zyskał i ten drugie dwá.

Mt 25,18 On záś co jeden wziął, szedszy zákopał w ziemi, i skrył śrebro pána swego.

Mt 25,19 Po długim záś czásie, przyszedł pan niewolnikow onych, i czyni z nimi liczbę.

Mt 25,20 I przystąpiwszy, ktory był pięć tálántow wziął, przyniosł drugą pięć tálántow mowiąc. Pánie, pięć tálántow mnie dałeś, owo drugie pięć talántow zyskałem imi.

Mt 25,21 Rzekł záś je(mu) Pan je(go). Dobrze, niewolniku dobry i wierny. Nád trochą byłeś wiernym, nád wielem się postáwię, wnidź do rádości paná swego.

Mt 25,22 Przyszedszy záś i co dwá tálánty wziął był, rzekł. Pánie, dwá tálanty mi dałeś, owo drugie dwá tálánty zyskałem imi.

Mt 25,23 Rzekł jemu pan jego. Dobrze, niewolniku dobry i wierny: nád trochą byłeś wierny, nád wielem cię postáwię: wnidź do rádości páná swego.

Mt 25,24 Przyszedszy záś i co jeden tálánt był wziął, rzekł. Pánie, znałem cię, że twárdy jesteś człowiek, żnący gdzieś nie siał, i zbierájący kędyś nie rozsypał,

Mt 25,25 I bojąc się szedszy skryłem talánt twoj w ziemi, owo masz, co twoje.

Mt 25,26 Odpowiedájąc záś pan jego, rzekł mu. Złościwy niewolniku i leniwy, Wiedziáłeś iż żnę gdzie nie siałem, i zbieram kędy nie rozsypałem.