Słowo: á (1593) 
Wystąpienia 741-760 z 1173
Łk 19,42 Iż gdybyś i ty poznáło, á zwłaszczá w ten to dzień twoj, co jest ku pokojowi twemu: lecz to teraz zákryto od oczu twoich.
Łk 19,44 i zrownáją cię z ziemią, i dziatki twe w tobie: á nie zostáwią w tobie kámieniá ná kámieniu: dlatego iżeś nie poznáło czásu náwiedzenia twego.
Łk 20,9 I począł do ludu mowić to podobieństwo: Człowiek násádził winnicę, i nájął ją oraczom: á sam odjáchał precz ná niemáły czás.
Łk 20,12 I posłał jeszcze trzeciego: á oni i tego zrániwszy wyrzucili.
Łk 20,16 Przyjdzie, á potráci oracze one, á da winnicę innym. Co usłyszawszy, rzekli mu: Nie daj tego Boże.
Łk 20,18 Wszelki ktory upádnie ná ten kámień, stłucze się: á ná kogoby upadł, skruszy go.
Łk 20,20 A czyhájąc nań posłáli niektore ludzie ná zdrádzie, ktorzyby się zmyśláli być spráwiedliwymi; áby go podchwycili w mowie, á podáli go urzędowi i zwierzchności stárościnej.
Łk 20,25 I rzekł im: Oddajcież tedy co jest Cesárskiego, Cesárzowi: á co jest Bożego, Bogu.
Łk 20,26 I nie mogli nágánić słowá jego przed ludem: á dziwując się odpowiedzi jego, umilkli.
Łk 20,28 mowiąc: Náuczycielu, Mojzesz nam nápisał; Jeśliby czyj brát umárł májąc żonę, á tenby szczedł bez dziatek, áby ją wziął brát jego zá żonę, á wzbudził potomstwo brátu swemu.
Łk 20,29 Było tedy siedm bráciej: á pierwszy pojąwszy żonę, umárł bez dziatek.
Łk 20,31 Pojął ją i trzeci: Tákże i wszyścy siedm; á nie zostáwili dziatek, i pomárli.
Łk 20,42 á sam Dawid powieda w księgách Psálmow: Rzekł Pan Pánu mojemu, siądź po práwicy mojej:
Łk 20,44 Dawid tedy názywa go Pánem: á jákoż jest synem jego?
Łk 21,7 I pytáli go mowiąc: Náuczycielu, kiedyż to będzie? á co zá znák gdy się to pocznie dziać?
Łk 21,8 A on rzekł: Pátrzcie żeby was nie zwiedziono. boć ich wiele przyjdzie w imię moje, mowiąc że ja jestem: á czás się przybliżył: nie chodźcież tedy zá nimi.
Łk 21,13 á potka was to ná świádectwo.
Łk 21,16 Będziecie też wydáni od rodzicow i bráciej, i krewnych i przyjacioł: á niektore z was zámordują:
